楊籍富 發表於 2013-4-21 17:35:14

【漢語大詞典●它】

<P align=center>【漢語大詞典●它】<p><br>
①[tuōㄊㄨㄛ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[tāㄊㄚ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『玉篇』託何切]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“牠”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦作“佗”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.別的;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
另外的。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>后多寫作“他”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·比』:“有孚盈缶,終來有它吉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“更有他人幷來而得吉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·陸賈傳』:“賜賈橐中裝直千金,它送亦千金。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“它,猶餘也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐元稹『蛒蜂』詩序:“故毒螫倍諸蜂蠆,中手足輒斷落,及心胸則圮裂。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>用它蜂中人之方療之,不能愈。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明何景明『古怨詩』之四:“寸心抱貞固,投一安有它?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.第三人稱代詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>多見於早期白話。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『朱子語類』卷三二:“若馮異乃是戰時有功,到後來事定,諸將皆論功,它却不自言也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宣和遺事』後集:“衆人與帝同屋共臥,聞隣舍僧語。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>‘有因果否?’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>一僧曰:‘豈得無之!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 況它前身自是玉堂天子,因不聽玉皇說法,故謫降。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元徐再思『沉醉東風·春情』曲:“一自多才間闊,幾時盼得成合?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 今日個猛見它門前過,待喚著怕人瞧科。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.用於泛指。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『秦倂六國平話』卷上:“有善事底褒奬它,使人知勸;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
有惡事底貶責它,使人知怕。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.代詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>稱代人以外的事物。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『朱子語類』卷九七:“楊志仁問明道說話,曰:最難著須是輕輕地挨傍它,描摸它,意思方得。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『野草·題辭』:“我對於這死亡有大歡喜,因爲我借此知道它曾經存活。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.虛指代詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>曹禺『雷雨』第三幕:“我把周家太太、大少爺這點老底子給它一個宣布,就連老頭這老王八蛋也得給我跪下磕頭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>戰國有它嚻。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見『荀子·非十二子』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
它②[shéㄕㄜˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』託何切,平歌,透。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』時遮切,平麻,禪。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“蛇”的古字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
『說文·它部』:“它,蟲也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>從蟲而長,象冤曲垂尾形。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>上古艸居患它,故相問‘無它乎?’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>徐灝箋:“它,蛇。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>古今字。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
它③[tuóㄊㄨㄛˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『字彙補』徒河切]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.見“它它藉藉”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.同“駝”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·揚雄傳下』:“敺橐它。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·揚雄〈長楊賦〉』李善注本作“駝”,五臣注本作“駞”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●它】