豐碩 發表於 2013-3-12 15:09:27

【漢語大詞典●待】

<P align=center>【漢語大詞典●待】<p><br>
①[dàiㄉㄞˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』徒亥切,上海,定。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.等待;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
等候。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·隱公元年』:“多行不義,必自斃,子姑待之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『赴江陵途中寄贈三學士』詩:“積雪驗豊熟,幸寬待蠶麰。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儒林外史』第二六回:“慢些,待我吃完了說。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>曹禺『北京人』第一幕:“待曾霆幾乎躲在曾皓坐的沙發背后,袁圓把鞭炮扔在他們身上,就聽著一串劈拍亂響,曾霆和曾皓都嚇得叫起來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.對待;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
待遇。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『論語·微子』:“若季氏則吾不能,以季孟之間待之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·孟子荀卿列傳』:“惠王欲以卿相位待之,髡因謝去。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王安石『上仁宗皇帝言事書』:“約之以禮矣,不循禮則待之以流殺之法。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郁達夫『沉淪』六:“他每達到這一個結論的時候,必盡把長兄待他苛刻的事情,細細回想出來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.接待;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
款待。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·孟嘗君列傳』:“於是嬰迺禮文,使主家待賓客。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第二回:“太公道:‘村落無甚相待,休得見怪。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『征四寇』第二回:“太公拜謝,即待酒飯。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.供給。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·天官·大府』:“關市之賦,以待王之膳服;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
邦中之賦,以待賓客;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
四郊之賦,以待稍秣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“待猶給也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·春官·小宗伯』:“辨六尊之名物,以待祭祀賓客。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“待者有事則給之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.假貸,寬宥。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·晉語八』:“以其五賢陵人,而以不仁行之,其誰能待之?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>韋昭注:“待猶假也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.止;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
留住。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『論語·微子』:“齊景公待孔子。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>邢昺疏:“景公止孔子。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『穆天子傳』卷二:“天子四日休群玉之山,乃命邢侯待攻玉者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭璞注:“待,留之也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.防備;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
抵御。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·宣公十二年』:“內官序當其夜,以待不虞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·魯語下』:“說侮不懦,執政不貳,帥大讎以憚小國,其誰云待之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>韋昭注:“以楚大讎,爲魯作難,其誰能待之?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 待,猶禦也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·廉頗藺相如列傳』:“趙亦盛設兵以待秦,秦不敢動。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·公孫瓚傳』:“今吾諸營樓樐千里,積穀三百萬斛,食此足以待天下之變。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王禹偁『濟州眾等寺新修大殿碑序』:“未改邑時,粵有茲寺之額,院宇弗葺,垣墉半傾,待風雨避燥濕外,則無觀焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.依靠;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
依恃。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『商君書·農戰』:“國待農戰而安,主待農戰而尊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁劉勰『文心雕龍·風骨』:“故辭之待骨,如體之樹骸,情之含風,猶形之包氣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明李贄『答友人書』:“既不是學,又不是性,吾眞不知從何處而來也,或待因緣而來乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>康有爲『大同書』己部第一章:“人口日衆,室屋當增,家人嗷嗷,待於一人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.須,需要。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·天官書』:“至天道命,不傳;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
傳其人,不待告。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>張守節正義:“待,須也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二程遺書』卷十八:“爲常人言,纔知得非禮不可爲,須用勉強;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
至於知穿窬不可爲,則不待勉強。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『書信集·致許欽文』:“然而人間之黑暗,則自然更不待言。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.欲;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
將要。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋歐陽修『玉樓春』詞:“人心花意待留春,春色無情容易去。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元無名氏『碧桃花』楔子:“明日是三月十五日,我待請親家來慶賞牡丹,你意下如何?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第四七回:“看看天色待晩,又不見杜興回來,李應心中疑惑,再教人去接。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>巴金『家』二十:“大家正待說話,忽然晴空響起一個霹靂。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.用同“代”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>替代。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“待替”、“待東”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>相當於“呵”、“啊”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋何夢桂『沁園春·壽何逢原北堂』詞:“問韶光九十,何如今待!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 明朝最處,好是明年。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元高文秀『黑旋風』第三折:“叔待!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 叔待!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 你家裏有人麽?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>猶“得”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元王氏『粉蝶兒·詠趕蘇卿寄情』套曲:“怕不待剖開肺腑,都向詩中分付。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『金甁梅詞話』第八五回:“這兩日眼皮兒懶待開……身子好生沉困。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.通“持”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>執持;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
持守。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儀禮·公食大夫禮』:“左人待載。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“古文待爲持。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢劉向『列女傳·魯公乘姒』:“君子謂公乘姒緣事而知弟之遇禍也,可謂智矣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>待禮然後動,不苟觸情,可謂貞矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
15.通“特”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>特別。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·韓延壽傳』:“歸舍,召見門卒。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>卒本諸生,聞延壽賢,無因自達,故代卒,延壽遂待用之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王念孫『讀書雜志·漢書十二』:“待讀爲特……待、特聲相近,故字相通。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
16.見“待古”、“待剛”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
待②[dāiㄉㄞ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
猶呆。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>耽擱;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
停留。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『醒世姻緣傳』第二回:“晁大舍將息調理,也整待了一個月,至十二月十五日起來梳洗,身上也還虛飄飄的。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭小川『雪滿天山路』詩:“體質不強的,也不妨到這兒待一待!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>張天翼『大林和小林』第十八章:“連洞也沒有打一個,只能待在露天下面,一天到晩日曬雨淋的。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>巴金『懷念蕭珊』:“我在干校待了五天,無法同家里通消息。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●待】