豐碩 發表於 2013-1-20 15:45:19

【漢語大詞典●化】

<P align=center>【漢語大詞典●化】<p><br>
①[huàㄏㄨㄚˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』呼霸切,去禡,曉。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.改變人心風俗;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
教化;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
教育。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·乾』:“善世而不伐,德博而化。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『東觀漢記·茨充傳』:“建武中,桂陽太守茨充,教人種桑蠶,人得其利。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>至今江南頗知蠶桑織履,皆充之化也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏阮籍『樂論』:“夫金石絲竹、鐘鼓管絃之音,干戚羽旄進退俯仰之容,有之,何益於政?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 無之,何損於化?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明康海『大復集序』:“弘治時,上興化重文,士大夫翕然從之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸顧炎武『郡縣論』九:“化天下之士使之不競於功名,王治之大者也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.受感化;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
受感染。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·大樂』:“天下太平,萬物安寧,皆化其上,樂乃可成。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·桓榮傳』:“初平中,天下亂,避地會稽,遂浮海客交阯,越人化其節,至閭里不爭訟。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐白居易『丘中有一士』詩之二:“所逢苟非義,糞土千黃金。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄕人化其風,薰如蘭在林。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋李如箎『東園叢說·語孟說·瞽瞍底豫』:“夫人日與善人居,則不能不化而善,與惡人居,則不能不化而惡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.習俗;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
風氣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·秦始皇本紀』:“黔首改化,遠邇同度。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢桓寬『鹽鐵論·本議』:“散敦厚之樸,成貪鄙之化。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱自淸『中國歌謠』:“鄭衛之音興則淫僻之化流。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.治,太平。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐人避高宗李治諱,改“治”爲“化”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李賢注『後漢書』亦隨文改易。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·仲長統傳』:“君子用法制而至於化,小人用法制而至於亂。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>均是一法制也,或以之化,或以之亂,行之不同也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·爰延傳』:“尙書令陳蕃任事則化,中常侍黃門豫政則亂。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李肇『唐國史補』卷中:“李惠登自軍校授隨州刺史……兵革之後,闔境大化,近代循吏,無如惠登者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.變化;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
改變。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·晉語九』:“雀入於海爲蛤,雉入於淮爲蜃。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>黿鼉魚鼈,莫不能化,唯人不能。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁劉勰『文心雕龍·指瑕』:“斯言一玷,千載弗化。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『請遷玄宗廟議』:“高祖神堯皇帝,創業經始,化隋爲唐,義同周之文王。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明陳繼儒『珍珠船』卷一:“琉璃馬腦,先以自然灰煮令軟,可以雕刻。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>自然灰生南海,馬腦兒血所化也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李興華『坎坷生平』:“臨行時父親恐怕去大陸沿途有阻礙,所以讓她化個外國名字,辦了個荷蘭護照。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.指質變。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·中庸』:“動則變,變則化,唯天下聖誠爲能化。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“初漸謂之變,變時新舊兩體俱有,變盡舊體而有新體謂之爲化。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.生長;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
化育。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·樂記』:“樂者,天地之和也……和,故百物皆化。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“化,猶生也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢董仲舒『春秋繁露·人副天數』:“天德施,地德化,人德義。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋秦觀『論變化』:“變者,自有入於無者也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
化者,自無入於有者也……是故物生謂之化,物極謂之變。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.指化生之物。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·樂記』:“鼓之以雷霆,奮之以風雨,動之以四時,煖之以日月,而百化興焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.指胎兒。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·過理』:“剖孕婦而觀其化。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“化,育也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>視其胞裏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陳奇猷校釋:“‘裏’亦咍部字,故‘裏’以同音假爲‘胎’也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸黃生『義府·化』:“『呂氏春秋』云:‘紂剖孕婦,欲觀其化。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>‘化’字甚新,蓋指腹中未成形之胚胎也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.造化;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
自然的變化或規律。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『素問·五常政大論』:“化不可代,時不可違。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·似順』:“有知順之爲倒、倒之爲順者,則可與言化矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“化,道也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陳奇猷校釋:“化者,日後必至之勢。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉陶潛『歸去來兮辭』:“聊乘化以歸盡,樂夫天命復奚疑?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐權德輿『從事淮南府過亡友楊校書舊廳感念愀然』詩:“故人隨化往,倐忽今六霜。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸王夫之『讀四書大全說·孟子·萬章下篇』:“化自有可知者,有不可知者。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如春之必溫,秋之必涼,木之必落,草之必榮,化之可知者也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.死。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·公孫丑下』:“且比化者無使土親膚,於人心獨無恔乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱熹注:“化者,死者也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉陶潛『自祭文』:“余今斯化,可以無恨。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋范仲淹『與韓魏公書』之一:“忽索灌漱訖,憑案而化,衆人無不悲泣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元李直夫『虎頭牌』第一折:“我自小化了雙親,忒孤貧,謝叔叔嬸子把我來似親兒般訓。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·李象先』:“前世爲某寺執爨僧,無疾而化。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.消化。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>指食物在人和動物體內轉變爲可以被機體吸收的養料的過程。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『素問·氣交變大論』:“病反腹滿,腸鳴溏泄,食不化,渴而妄冒,神門絶者不治。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『花城』1981年第6期:“我是屬雞的,胃里能化石頭子兒!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.消化。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>比喩理解、吸收所學的知識。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明方孝孺『送周景琰入試序』:“學莫善於自得,自得而後能化。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:食古不化。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.融合;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
融化。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·形勢』:“道往者,其人莫來;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
道來者,其人莫往。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>道之所設,身之化也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>尹知章注:“道者,均彼我,忘是非,故無來往之體。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>然道之所設,身必與之化也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『西遊記』第二四回:“這果子遇金而落,遇木而枕,遇水而化,遇火而焦,遇土而入。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>周恩來『論統一戰線』:“他們那時叫‘溶共政策’,好象要拿水把我們化了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
15.熔化;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
銷鎔。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋曾鞏『張府君神道碑』:“有馮異,以化黃金干太后,得奉職監鄂州稅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>趙樹理『登記』一:“相傳鑄那一種錢的時候,把一個金羅漢像化在銅里邊,因此一個錢有三成金。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
16.消除,去除。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·五蠹』:“民食果蓏蚌蛤,腥臊惡臭而傷害脾胃……有聖人作,鑽燧取火以化腥臊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
17.消散;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
消失。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉葛洪『抱朴子·嘉遯』:“名與朝露皆晞,體與蜉蝣幷化。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋洪邁『容齋三筆·向巨原詩』:“身從泛梗流,事與浮雲化。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·斫蟒』:“視兄,則鼻耳俱化……鼻耳處惟孔存焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
18.焚燒。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋趙叔向『肯綮錄·火骨成灰』:“化訖,收其骨殖皆成灰,不可拾。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『西遊記』第十三回:“化了衆神紙馬,燒了荐亡文疏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸孔尙任『桃花扇·入道』:“奠酒化財,送神歸天。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
19.勸化。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>謂僧道勸人出家。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『翻譯名義集·寺塔壇幢』:“周穆王時,文殊、目連來化,穆王從之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元楊景賢『劉行首』第三折:“今日馬祖師度他不肯回頭,乃是小聖之罪,須夢化此人成道。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
20.成仙。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“化去”、“化昇”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
21.募化。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元關漢卿『望江亭』第一折:“今朝無甚事,施主人家化些道糧走一遭去。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『西遊記』第二十回:“我老豬也有些餓了,且到人家化些齋吃,有力氣,好挑行李。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>老舍『茶館』第三幕:“他還有我這個朋友,給他化了一口四塊板的棺材。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
22.指道教的廟宇,即宮觀。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『太平廣記』卷六十引『女仙傳·孫夫人』:“永嘉元年乙酉到蜀,居陽平化,煉金液還丹。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋彭乘『修玉局觀記』:“益州玉局化者,二十四化之一也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸李調元『卍齋瑣錄』卷四:“奉道之室曰化,蜀有文昌二十四化,又有主簿化,亦猶今宮觀也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
23.方言。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>無禮;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
無賴。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊樹達『積微居小學金石論叢·(長沙)方言續考』:“桓六年『公羊傳』云:‘曷爲慢之,化我也。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>何休注云:‘齊人謂行過無禮謂之化。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>今長沙斥人爲無賴之行者曰‘化’,詈人爲‘化哥’,或云‘化生子’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
24.化學的簡稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:數理化。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
25.后綴,加在名詞或形容詞后面構成動詞,表示轉變成某種性質或狀態。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸黃遠庸『懺悔錄』:“又余曾隨某公赴安東。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>安東者,號稱吾國土地,而完全日化者也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:綠化祖國;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
淨化廢水。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
26.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明代有化暉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
化②[huāㄏㄨㄚ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.用掉;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
消耗。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二十年目睹之怪現狀』第三回:“這土老兒化了幾塊洋錢,就住了一夜。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『且介亭雜文二集·弄堂生意古今談』:“居民似乎也眞會化零錢,吃零食,時時給他們一點生意。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>周而復『上海的早晨』第一部五:“從梅村鎮到下甸鄕足足有十里地,來回二十里,工夫都化在路上,還種啥地呢?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.見“化子”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.見“化化”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
化③[huòㄏㄨㄛˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『字彙』呼臥切]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“貨”的古字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
『管子·侈靡』:“民服信,諸侯服化。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若等集校:“化,同貨。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若『中國史稿』第三編第一章第二節:“齊國的(刀幣)多有鑄文,或叫‘齊之法化’,或叫‘即墨法化’。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>‘化’就是‘貨’字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>‘法貨’大約就是國家法定貨幣的意思。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“化居”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
化④[éㄜˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『字彙』吾禾切]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“訛”的古字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
見“化言”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●化】