豐碩 發表於 2013-1-13 23:25:58

【漢語大詞典●乖】

<P align=center>【漢語大詞典●乖】<p><br>
①[ɡuāiㄍㄨㄞ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』古懷切,平皆,見。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.背離;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
違背。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·序卦』:“家道窮必乖,故受之以睽。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>睽者,乖也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉郭璞『皇孫生請布澤疏』:“故水至淸則無魚,政至察則衆乖,此自然之勢也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明張居正『答應天張按院』:“撫按地方,凡事當一秉虛心,不宜有所偏私,致乖理法。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸紀昀『閱微草堂筆記·槐西雜志一』:“『隋書』載蘭陵公主死殉後夫,登於『烈女傳』之首,頗乖史法。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.分離;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
離別。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉袁宏『後漢紀·獻帝紀一』:“唐姬起舞,歌曰:‘皇天崩兮后土頽,身爲帝王兮命夭摧;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
死生異路兮從此乖,悼我煢獨兮心中哀。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁任昉『與沈約書』:“將乖之際,不忍告別。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐武元衡『塞外月夜寄荊南熊侍御』詩:“雲雨一乖千萬里,長城秋月洞庭猿。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.隔絕;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
斷絕。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋歐陽修『淸平樂』詞:“別來音信全乖,舊期前事堪猜。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元陳以仁『存孝打虎』第一折:“煙水雲山兩間隔,數年間音信乖。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明陳鐸『好事近·怨別』套曲:“歸期一年半載,算程途咫尺,音信全乖。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.差異,不同。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉葛洪『抱朴子·辭義』:“五味舛而幷甘,衆色乖而皆麗。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.反常;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
謬誤。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·樂記』:“亂世之音怨以怒,其政乖。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁范縝『神滅論』:“心病則思乖,是以知心爲慮本。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸陳鱣『對策』卷五:“文章結構,虛實相生,實字其形體,而虛字其性情也……虛字稍乖,不能條達矣!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.不順利;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
不如意。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『贈崔立之評事』詩:“時命雖乖心轉壯,技能虛富家逾窘。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『又送鄭戶曹』詩:“樓成君已去,人事固多乖。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明方孝孺『祭王博士』:“以子之淑明溫厚,而壽止踰四十,位止登八品,何至若是乖也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·賈奉雉』:“兩孫家分供餐飲,調飪尤乖。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.邪惡;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
奸滑。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『通典·食貨九』:“遂令接境乖商,連邦隔貿。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸李漁『意中緣·見父』:“恨奸人計乖,使我父女活離開。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.不淘氣;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
馴服。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『西遊記』第四二回:“好乖兒女,也罷也罷,向前開路,我和你去來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>巴金『春』五:“海臣受了夸獎,心里非常快活,便得意地說:‘爹爹說我乖,婆婆也說我乖,我會聽話,我不愛哭。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.機靈,聰明。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李廓『上令狐舍人』詩:“宿客嫌吟苦,乖童恨睡遲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『西遊記』第二二回:“原來那妖乖了,再不肯上岸;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
只在河沿與八戒鬧哄。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>沙汀『記賀龍』十四:“這也算討了一回乖!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 同志,他們哪管你材料不材料呀!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●乖】