豐碩 發表於 2013-1-12 15:46:45

【漢語大詞典●甚】

<P align=center>【漢語大詞典●甚】<p><br>
①[shènㄕㄣˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』時鴆切,去沁,禪。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』常枕切,上寢,禪。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.過分。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·巷伯』:“彼譖人者,亦已大甚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·至樂』:“死不哭亦足矣,又鼓盆而歌,不亦甚乎。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·東方朔傳』:“臣聞樂太甚則陽溢,哀太甚則陰損。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王讜『唐語林·補遺二』:“陛下睿聖,留意於未萌,若欲去泰去甚,臣願遵聖算。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.厲害;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
嚴重。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『穀梁傳·文公三年』:“雨螽於宋。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>外災不志,此何以志也?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 曰:災甚也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>其甚奈何?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 茅茨盡矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢桓寬『鹽鐵論·申韓』:“衣缺不補則日以甚,防漏不塞則日以滋。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋梅堯臣『四月二十八日記與王正仲及舍弟飲』詩:“仲氏又發霍,洞下忽焉甚,湯劑不能勝,悶絶口已噤。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『紅樓夢』第二五回:“他叔嫂二人,一發糊塗,不省人事,身熱如火,在牀上亂說,到夜裏更甚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.盛,大。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·昭公十八年』:“戊寅,風甚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·齊武王劉縯傳』:“自是兄弟威名益甚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『北史·魏紀三』:“二月甲辰,幸八公山。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>路中雨甚,詔去蓋。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·陸扆傳』:“其舉進士時,方遷幸,而六月牓出。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>至是,每甚暑,它學士輒戲曰:‘造牓天也。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>以譏扆進非其時。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.很;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
極。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·晉語一』:“吾聞甲生甚好仁而彊,甚寬惠而慈於民。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·孫子吳起列傳』:“吳起爲西河守,甚有聲名。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『考功員外盧君墓銘』:“夫人李姓,隴西人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>君在,配君子無違德;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
君歿,訓子女得母道甚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明劉基『江行雜詩』之三:“良宵月出江水底,行人喜甚天無風。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛澤東『中共中央關於九月會議的通知』:“中國地方甚大,人口甚多,革命戰爭發展甚快,而我們的干部供應甚感不足,這是一個很大的困難。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.深厚。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『楚辭·九歌·湘君』:“心不同兮媒勞,恩不甚兮輕絶。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝齊謝朓『休沐重還道中』詩:“志狹輕軒冕,恩甚戀重闈。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.多。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·王莽傳上』:“庶民、諸生、郞吏以上守闕上書者日千餘人……莽遣長史以下分部曉止公卿及諸生,而上書者愈甚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.重要。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明馮夢龍『智囊補·兵智總敘』:“嶽忠武論兵曰:‘仁智信勇嚴,缺一不可。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>愚以爲智尤甚焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.超過;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
勝過。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·周語上』:“防民之口,甚於防川。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·遊俠列傳』:“專趨人之急,甚己之私。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐元稹『告畬三陽神文』:“功不甚農,虛不勝實,乃勸居人,大課芟銍。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『且介亭雜文二集·文人相輕』:“喜歡引用這種格言的人,那精神的相距之遠,更甚於叭兒之與老聃,這里不必說它了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.責備。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『穀梁傳·隱公元年』:“賤段而甚鄭伯也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>何甚乎鄭伯?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 甚鄭伯之處心積慮,成於殺也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐柳宗元『非國語上·荀息』:“枉許止以懲不子之禍,進荀息以甚苟免之惡,忍之也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『田表聖奏議敘』:“方漢文時,刑措不用,兵革不試。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>而賈誼之言曰,天下有可長太息者,有可流涕者,有可痛哭者。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>後世不以是少漢文,亦不以是甚賈誼。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金王若虛『論語辨惑四』:“子貢之意,在使人愼所居,而二子乃謂恕紂而甚武王,不亦異乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.眞是;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
的確。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『戰國策·秦策四』:“王曰:‘……今以無能之如耳、魏齊,帥弱韓魏以攻秦,其無奈寡人何,亦明矣!’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>左右皆曰:‘甚然。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“甚,謂誠也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋歐陽修『錦香囊』詞:“一寸相思無著處,甚夜長難度。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元錢霖『哨遍』套曲:“甚的是樂以志憂。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.連詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>甚至。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸周亮工『書影』卷一:“公雖廿日令,然頗有惠聲。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>其逮也,士民數千人攀轅痛哭……甚有矇瞍孤貧,鳩杖鶉衣,亦視力投金錢檻車贐之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
甚②[shénㄕㄣˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“什”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.何,什么。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『敦煌曲子詞·失調名八』:“蟬蠙(鬢)因何亂,金釵爲甚分。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋歐陽修『摸魚兒』詞:“那堪更趁涼景,追尋甚處垂楊曲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儒林外史』第二五回:“你有甚心事?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若『反正前后』第二篇二:“鐵路公司的總理--姓甚名誰我已不記憶了--起來搖鈴宣布開會。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.怎么;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
爲什么。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋辛棄疾『八聲甘州·夜讀〈李廣傳〉』詞:“甚當時,健者也曾閑?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋周密『一枝春·酒邊聞歌』詞:“東風尙淺,甚先有,翠嬌紅嫵。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金董解元『西廂記諸宮調』卷四:“紅娘,你好不分曉,甚把我攔截?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●甚】