【漢語大詞典●互訛】
<P align=center>【漢語大詞典●互訛】<p><br>亦作“互譌”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
謂古籍中上下兩句的文字互相訛誤。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>淸兪樾『古書疑義舉例·上下兩句互誤例』:“古書有上下兩句平列,而傳寫互誤其字者。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『詩·江漢』篇:‘江漢浮浮,武夫滔滔。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>王氏引之曰:‘當作“江漢滔滔,武夫浮浮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>’……寫經者‘滔滔’‘浮浮’上下互譌。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『管子·侈靡』“使君親之際同索,屬敬也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
使人君不安者,屬察也”郭沫若校:“‘察’與‘際’互訛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]