豐碩 發表於 2013-1-8 17:35:32

【漢語大詞典●於】

<P align=center>【漢語大詞典●於】<p><br>
①[yúㄩˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』羽俱切,平虞,云。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“亐”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.往,去。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·大誥』:“予惟以爾庶邦於伐殷逋播臣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔傳:“用汝衆國往伐殷逋亡之臣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.取。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·豳風·七月』:“晝爾於茅,宵爾索綯。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄箋:“女(汝)當晝日往取茅歸,夜作絞索以待時用。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.猶如。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·豫』:“介於石,不終日。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王弼注:“辯必然之理,故不改其操,介如石焉,不終日明矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高亨注引王引之曰:“於猶如也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.爲(wéi)。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·蔡仲之命』:“降霍叔於庶人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“於讀曰‘爲’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儀禮·士冠禮』:“髦士攸宜,宜之於假,永受保之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“於,猶爲也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.自適貌;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
舒徐貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見“於於”、“於然”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.相屬貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見“於於”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.鍾唇,鍾口的邊沿。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·考工記·鳧氏』:“銑閒謂之於。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注引鄭司農曰:“於,鐘脣之上袪也,鼓所擊處。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.草名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·馬融傳』:“其土毛則搉牧薦草,芳如甘荼……格、韮、菹、於。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李賢注:“於,軒於也,一名蕕,生於水中。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.象聲詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·齊物論』:“前者唱於而隨者唱喁。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>成玄英疏:“於、喁皆是風吹樹動前後相隨之聲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸曹寅『漁灣夜歸憶子猷弟句悽然有作』詩:“估子夜吹笛,篙師行唱於。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.介詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>猶在。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·唐風·鴇羽』:“肅肅鴇羽,集於苞栩。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·魏世家』:“敗秦於注。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋歐陽修『太子太師陳公神道碑』:“予爲考其世次,得其所以基於初、盛於中、有於終而大施於其後者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『書信集·致蔣抑卮』:“人嘩於前,日射於后。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.介詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>以,用。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·盤庚下』:“歷告爾百姓於朕志。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·宣公十二年』:“楚自克庸以來,其君無日不討國人而訓之於民生之不易、禍至之無日、戒懼之不可以怠。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.介詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>自,從。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·盤庚上』:“今不承於右,罔知天之斷命。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『曹成王碑』:“楊炎起道州,相德宗,還王於衡,以直前謾。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.介詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>至,到。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·湯誥』:“慄慄危懼,若將隕於深淵。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·鶴鳴』:“聲聞於天。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐元稹『授王播中書侍郞平章事兼鹽鐵使制』:“盡稱厥職,達於予聞。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>林紓『浩然堂記』:“余明年亦將遠行於南。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.介詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>對;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
對於。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·邶風·泉水』:“有懷於衛,靡日不思。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏嵇康『與山巨源絕交書』:“尙未熟悉於足下,何從便得之也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『書信集·致楊霽云』:“來信於我的詩,獎譽太過。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
15.介詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>向。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·大雅·板』:“先民有言,詢於芻蕘。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·魏世家』:“趙請救於齊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐封演『封氏聞見記·匭使』:“懷材抱器,希於聞達者投之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
16.介詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>給。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·豳風·七月』:“言私其豵,獻豣於公。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·隱公序』:“仲子歸於我,生桓公。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
17.介詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>由於。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·君奭』:“我咸成文王,功於不怠。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉陸機『漢高祖功臣頌』:“曲周之進,於其哲兄。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『進學解』:“業精於勤,荒於嬉;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
行成於思,毀於隨。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
18.介詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>爲(wèi)。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·大禹謨』:“以弼五教,期於予治。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·萬章上』:“惟茲臣庶,汝其於予治。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
19.介詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>依照。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢晁錯『說景帝削吳』:“詐稱病不朝,於古法當誅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
20.介詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>猶過。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示比較。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·胤征』:“天吏逸德,烈於猛火。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐唐彦謙『春陰』詩:“春雲更覺愁於我,閒蓋低村作暝陰。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王同祖『阮郞歸』詞:“一簾疎雨細於塵,春寒愁殺人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
21.連詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>猶與。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·多方』:“時惟爾初,不克敬於和,則無我怨。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·韋賢傳』:“我徒我環,築室於牆。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
22.助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>用於句首或句中,無義。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·魯頌·有駜』:“鼓咽咽,醉言舞,於胥樂兮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·秦風·無衣』:“王於興師,修我戈矛,與子同仇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『論語·爲政』:“孝於惟孝,友於兄弟,施於有政。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陸德明釋文:“孝於,一本作‘孝乎’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
23.助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>用於句末,猶乎。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·審應』:“然則先生聖於?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“於,乎也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
24.助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>用於賓語前置的倒裝句中。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>猶是。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·出車』:“赫赫南仲,玁狁於襄。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
25.通“邘”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>古國名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·泰誓中』:“我武惟揚,侵於之疆。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陳夢家『尙書通論』:“‘於’即是‘邘’。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>案『通鑑前編』‘紂十有八祀,西伯伐邘’,『大傳』作‘於’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·大雅·文王有聲』:“既伐於崇,作邑於豊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>兪樾『群經評議·毛詩四』:“‘於崇’之‘於’當作‘邘’,亦國名也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『尙書大傳』卷四:“文王受命,一年斷虞芮之質,二年斷於。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
26.同“於”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
27.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
於②[xūㄒㄩ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『字彙』休居切]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“亐”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
見“於嗟”、“於咨”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
於③[yūㄩ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』邕俱切,平虞,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“亐”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>通“迂”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
廣大。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·檀弓下』:“諸侯之來辱敝邑者,易則易,於則於,易、於雜者,未之有也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“於音近迂,迂是廣大之義。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·文王世子』:“爲人臣者,殺其身有益於君則爲之,況於其身以善其君乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“於讀爲迂,迂猶廣也,大也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“於,廣大也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●於】