三才 發表於 2013-8-11 17:32:25

【漢語大詞典●珠樹】

<P align=center>【漢語大詞典●珠樹】<p><br>
1.神話、傳說中的仙樹。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『山海經·海內西經』:“開明北有視肉、珠樹、文玉樹、玗琪樹。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子·墬形訓』:“掘昆侖虛以下地,中有增城九重……珠樹、玉樹、琁樹、不死樹在其西。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐黃滔『寄同年崔學士』詩:“雖知珠樹懸天上,終賴銀河接世間。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明楊愼『山茶花』詩:“海邊珠樹無顔色,羞把瓊枝照玉臺。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.樹的美稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李白『送賀監歸四明應制詩』:“借問欲棲珠樹鶴,何年却向帝城飛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋文彦博『春曉』詩:“錦幃人未起,珠樹鵲先驚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元楊維楨『鍾山』詩:“雲護金陵龍虎壯,月明珠樹鳳凰棲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明何景明『畫鶴賦』:“聞玉笛之我招,繞珠樹而相倚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.喩積雪之樹。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐王初『望雪』詩:“銀花珠樹曉來看,宿醉初醒一倍寒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐王初『雪霽』詩:“崑玉樓臺珠樹密,夜來誰向月中歸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.喩俊才。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋陳與義『次韻光化宋唐年主簿見寄』之一:“夢中猶得攀珠樹,別後能忘倒玉山。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸方文『石臼訪韓元長』詩之四:“有甥賢似舅,才藻更非常;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
珠樹秋先折,瑤琴我獨傷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●珠樹】