三才 發表於 2013-8-3 17:44:14

【漢語大詞典●玉振】

本帖最後由 三才 於 2013-8-3 17:53 編輯 <br /><br /><P align=center><B><FONT size=5>【<FONT color=red>漢語大詞典●玉振</FONT>】</FONT>
<P><BR>1.謂磬聲振揚。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·萬章下』:“集大成也者,金聲而玉振之也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>兪樾『群經平議·孟子二』:“所謂‘金聲而玉振之’者,以金聲始洪而終殺,必以玉聲振揚之。</STRONG><STRONG>此‘之’字即指金聲而言。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>2.謂振揚天子之德音。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·兒寬傳』:“唯天子建中和之極,兼總條貫,金聲而玉振之,以順成天慶,垂萬世之基。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“言振揚德音,如金玉之聲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>3.形容帝王仁德的聲音。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晉書·景帝紀』:“夫聖王重始,正本敬初,古人所愼也。</STRONG><STRONG>明當大會,萬衆瞻穆穆之容,公卿聽玉振之音。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>4.比喩文辭聲調鏗鏘。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉潘嶽『夏侯常侍誄』:“英英夫子,灼灼其儁。</STRONG><STRONG>飛辯摛藻,華繁玉振。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>5.謂著述繼美前賢。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晉書·衛玠傳』:“昔王輔嗣吐金聲於中朝,此子復玉振於江表。</STRONG><STRONG>微言之緒,絶而復續。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王國維『觀堂集林·<國學叢刊>序』:“二劉金聲於隋代,孔賈玉振於唐初。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>6.古琴名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元陶宗儀『輟耕錄·古琴名』:“古琴名:冰淸、春雪、玉振、黃鵠、秋嘯。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG></STRONG></P></B>
頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●玉振】