三才 發表於 2013-7-27 15:42:17

【漢語大詞典●幽】

本帖最後由 三才 於 2013-7-27 15:44 編輯 <br /><br /><P align=center><B><FONT size=5>【<FONT color=red>漢語大詞典●幽</FONT>】</FONT>
<P><BR>①[yōuㄧㄡ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>[『廣韻』於虯切,平幽,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>1.潛隱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏阮籍『詠懷』之三二:“朝陽不再盛,白日忽西幽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉郭璞『山海經圖贊·猾褢』:“猾褢之獸,見則興役……天下有道,幽形匿跡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“幽人”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>2.深。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『送李願歸盤谷序』:“或曰是谷也,宅幽而勢阻,隱者之所盤旋。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“幽谷”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>3.隱秘,隱微。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋曾鞏『祭王都官文』:“伺公所爲,萬目齊視;</STRONG><STRONG>奪奸於幽,耋吏喪膽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>4.僻靜;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>幽雅。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁王籍『入若耶溪』詩:“蟬噪林逾靜,鳥鳴山更幽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『江村』詩:“淸江一曲抱村流,長夏江村事事幽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>5.暗;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>暗淡。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·樂記』:“明則有禮樂,幽則有鬼神,如此則四海之內合敬同愛矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明葛洪『抱朴子·嘉遁』:“猶震雷駭則鼛鼓堙,朝日出則螢燭幽也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>6.微弱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·樂書』:“奮疾而不拔,極幽而不隱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李賀『河南府試十二月樂詞·正月』:“薄薄淡靄弄野姿,寒綠幽風生短絲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“幽光”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>7.指迷信者所說的陰間。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·續黃粱』:“胸中冤氣扼塞,距踴聲屈,覺九幽十八獄無此黑黯也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“幽府”、“幽司”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>.墳墓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸姚鼐『內閣學士張公墓志銘』:“我銘其幽,所陳者信。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“幽銘”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>.囚禁。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·太史公自序』:“七年,而太史公遭李陵之禍,幽於縲紲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐張鷟『朝野僉載』卷一:“後孝和即位,果幽則天於上陽宮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『明史·太祖紀三』:“高麗李成桂幽其主瑤而自立。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>10.使消沉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王闓運『〈比竹餘音〉敘』:“詞能幽人,使志不申,非壯夫之事,盛世之音也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>11.用酒、鹽之類醃藏東西。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋周密『齊東野語·配鹽幽菽』:“昔傳江西一士求見楊誠齋,頗以該洽自負,越數日,誠齋簡之曰:‘聞公自江西來,配鹽幽菽,欲求少許。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>士人茫然莫曉,亟往謝曰:‘某讀書不多,實不知爲何物。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>誠齋徐檢『禮部韻略』豉字示之,注云:‘配鹽幽菽也。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>12.通“黝”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>黑色。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·隰桑』:“隰桑有阿,其葉有幽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“幽,黑色也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·玉藻』:“一命縕韍幽衡,再命赤韍幽衡,三命赤韍蔥衡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“幽讀爲黝,黑謂之黝。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>13.古代九州之一。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“幽州”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG></STRONG></P></B>
頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●幽】