【漢語大詞典●幼眇】
<P align=center>【漢語大詞典●幼眇】<p><br>1.幽微;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
微妙。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『漢書·中山靖王劉勝傳』:“今臣心結日久,每聞幼眇之聲,不知涕泣之橫集也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>顏師古注:“幼眇,精微也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>漢揚雄『長楊賦』:“抑止絲竹晏衍之樂,憎聞鄭衛幼眇之聲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>章炳麟『俱分進化論』:“乳哺動物愈進化矣,幼眇之音,姝麗之色,芳澤之氣,至於蝯狙而能樂之,其所樂者,亦幾微也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.窈窕,美好。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『漢書·外戚傳上·孝武李夫人』:“念窮極之不還兮,惟幼眇之相羊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>顏師古注:“幼眇猶窈窕也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]