三才 發表於 2013-7-7 09:09:43

【漢語大詞典●姬】

本帖最後由 三才 於 2013-7-7 09:34 編輯 <br /><br /><P align=center><B><FONT size=5>【<FONT color=red>漢語大詞典●姬</FONT>】</FONT>
<P><BR>①[jīㄐㄧ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>[『廣韻』居之切,平之,見。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>[『廣韻』與之切,平之,以。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>1.水名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>相傳爲黃帝所居。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·晉語四』:“黃帝以姬水成,炎帝以姜水成。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>韋昭注:“姬、姜,水名。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>2.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『說文·女部』:“黃帝居姬水,因水爲姓。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>周人以后稷(黃帝之後)爲祖,亦姓姬。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>3.周朝的代稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>周人爲姬姓,故以之相代。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉劉琨『勸進表』:“雖有夏之遘夷羿,宗姬之離犬戎,蔑以過之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁蕭統『〈文選〉序』:“自姬漢以來,眇焉悠邈。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸龔自珍『乙酉十二月十九日得漢鳳紐白玉印喜極賦』詩:“姒書無拓本,姬室有荒臺。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>4.稱天子或宗室之女。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋史·禮志十八』:“‘姬’雖周姓,考古立制,宜莫如周。</STRONG><STRONG>可改公主爲帝姬,郡主爲宗姬,縣主爲族姬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋史·仁宗十三女傳』:“靖康二年,諸帝姬北徙,姬以先朝女,金人不知,留於汴。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>5.古時女性的美稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦指稱美女。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·陳風·東門之池』:“彼美淑姬,可與晤歌。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄箋:“言淑姬賢女,君子宜與對歌相切化也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“美女而謂之姬者,以黃帝姓姬,炎帝姓姜,二姓之後,子孫昌盛,其家之女,美者尤多。</STRONG><STRONG>遂以姬姜爲婦人之美稱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢趙曄『吳越春秋·王僚使公子光傳』:“王(楚莊王)即位三年,不聽國政,沉湎於酒,淫於聲色,左手擁秦姬,右手抱越女。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋鮑照『蕪城賦』:“東都妙姬,南國麗人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>6.漢代宮中女官。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢應劭『漢官儀』卷下:“姬,內官也,秩比二千石,位次婕妤下,在八子上。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>7.妾;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>侍妾。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·秦始皇本紀』:“莊襄王爲秦質子於趙,見呂不韋姬,悅而取之,生始皇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·元后傳』:“後東平王聘政君爲姬,未入,王薨。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉張華『女史箴』:“女史司箴,敢告庶姬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>8.以歌舞爲業的女藝人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『太平廣記』卷二七三引『唐闕史·杜牧』:“凡優姬倡女,力所能致者,悉爲出之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『古今小說·眾名姬春風吊柳七』:“柳七官人別了衆名姬,攜著琴劍書籍,扮作遊學秀士,迤邐上路。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>9.通“居”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>坐;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>坐下。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『列子·黃帝』:“姬!</STRONG><STRONG>將告汝。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>張湛注:“姬,居也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>殷敬順釋文:“姬音居。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG></STRONG></P></B>
頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●姬】