三才 發表於 2013-6-30 21:54:17

【漢語大詞典●委曲】

<P align=center>【漢語大詞典●委曲】<p><br>
1.彎曲;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
曲折延伸。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子·精神訓』:“休息於無委曲之隅,而遊敖於無形埒之野。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢應劭『風俗通·山澤·阜』:“今曲阜在魯城中,委曲長七八里。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李端『賦得山泉送房造』詩:“委曲穿深竹,潺湲過遠灘。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金王特起『絕句』之一:“山勢奔騰如逸馬,水流委曲似驚蛇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明蔣一葵『長安客話·金溝館』:“自此入山,委曲登涉,無復里堠,但以馬行記日耳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.聲音抑揚不絕貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐白居易『九日思杭州舊遊寄周判官及諸客』詩:“笙歌委曲聲延耳,金翠動搖光照身。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐子蘭『蟬』詩之一:“獨蟬初唱古槐枝,委曲悲涼斷續遲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.形容文詞轉折而含蓄。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋姜夔『白石詩話』:“雕刻傷氣,敷衍露骨。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>若鄙而不精巧,是不雕刻之過;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
拙而無委曲,是不敷衍之過。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明李東陽『麓堂詩話』:“獨其(蘇軾)詩傷於快直,少委曲沉著之意。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸黃宗羲『<呂勝千詩集>題辭』:“余觀當今之作家,有喜平淡而出之率易,有喜艷麗而出之委曲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.委婉;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
婉轉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋陳亮『甲辰答朱元晦書』:“欲有所言,必委曲而後敢及。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『古今小說·蔣興哥重會珍珠衫』:“陳旺的老婆是個蠢貨,那曉得什麽委曲?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 不顧高低,一直的對主母說了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·酒狂』:“我委曲與言,浼以私意釋甥去,或可允從。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.周全;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
調和。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋葉適『舒顏升墓志銘』:“不幸而難從,非賢者順導委曲,而不抵突以敗,寡矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『明史·楊廷和傳』:“廷和與東陽委曲其間,小有劑救而已。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『再生緣』第四九回:“委曲朝端眞不錯,調停王事實稱能。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.輾轉周折。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐裴鉶『傳奇·薛昭』:“昭大驚曰:‘山叟即天師,明矣!</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 不然,何以委曲使予符曩日之事哉!’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋趙彦衛『云麓漫鈔』卷十四:“二子(董仲舒、劉向)漢之大儒,惓惓愛君之心,以爲人主無所畏,惟畏天,畏祖宗,故委曲推類而言之,庶有警悟。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>學者未可遽少之也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸惲敬『古今人表書後』:“讀之者委曲推明,尙不能得其十五。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.隱晦曲折。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢董仲舒『春秋繁露·玉英』:“『春秋』之書事,時詭其實,以有避也……然則說『春秋』者,入則詭辭,隨其委曲而後得之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·班彪傳』:“<司馬遷>又進項羽、陳涉而黜淮南、衡山,細意委曲,條例不經。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.遷就;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
曲從。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·儒林傳·嚴彭祖』:“凡通經術,固當修行先王之道,何可委曲從俗,苟求富貴乎!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉陶潛『感士不遇賦』:“寧固窮以濟意,不委曲而累己。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋趙彦衛『云麓漫鈔』卷十:“自稱不樂京局,且不能委曲時好,恐以罪去,以此惑後人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>章炳麟『却還內務部所定報律議』:“而對於自身則任人陵踐,雖欲委曲遷就,勢有不能。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.邪曲不正。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉段灼『上表陳五事』:“雖有椒房外戚之寵,不受其委曲之言;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
雖有近習愛幸之豎,不聽其姑息之辭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『論語·爲政』“舉直錯諸枉則民服”南朝梁皇侃義疏:“枉,委曲邪佞之人也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.殷勤周至。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『三國志·魏志·公孫度傳』“<公孫淵>悉斬送彌晏等首”裴松之注引三國魏魚豢『魏略』:“又權待舒綜,契闊委曲,君臣上下畢歡竭情。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>前蜀尹鶚『秋夜月』詞:“語丁寧,情委曲,論心正切。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>況周頤『蕙風詞話續編』卷一引『靑泥蓮花記』曰:“瓊(聶勝瓊)至,即棄冠櫛,損妝飾,委曲事主母,終身和悅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.細微;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
瑣碎。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·天官書』:“此其犖犖大者,若至委曲小變,不可勝道。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁王僧孺『與何炯書』:“直以章句小才,蟲篆末藝,含吐緗縹之上,翩蹮樽俎之側,委曲同之針縷,繁碎譬之米鹽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋葉適『上西府書』:“而委曲細故,皆足以兆治亂之端者,又不可悉數。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸劉大槐『心知』:“百世之上,百世之下,方名器數之委曲而繁多,吾未之見也,不得而知之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.詳盡、詳細。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉葛洪『抱朴子·道意』:“余所以委曲論之者……故欲令人覺此而悟其滯迷耳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·崔隱甫傳』:“帝嘗詔校外官歲考。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>異時必委曲參審,竟春未定。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『金史·顯宗紀』:“自是凡啓稟刑名,帝自披閱,召都事委曲折正。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸紀昀『閱微草堂筆記·灤陽消夏錄六』:“其人絮絮言家務得失,婢媼善惡,皆委曲周至。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.指詳悉;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
詳述。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋鮑照『代升天行』:“備聞十帝事,委曲兩都情。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『魏書·中山王英傳』:“<詔曰>凱旋遲近,不復委曲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐劉知幾『史通·二體』:“『史記』者,紀以包舉大端,傳以委曲細事,表以譜列年爵,志以總括遺漏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.事情的原委;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
底細。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『魏書·后妃傳·孝文幽皇后』:“然惟小黃門蘇興壽密陳委曲,高祖問其本末,敕以勿洩。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周書·孝義傳·李棠』:“既入成都,蕭撝問迥運中委曲,棠不對。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『西遊記』第七三回:“女子道:‘師兄原不知這個委曲。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>那和尙乃唐朝差往西天取經去的。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若『孤竹君之二子』:“啊,這是我說話失了檢點,我不知道有這樣的委曲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
15.手劄;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
手諭。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐柳宗元『謝襄陽李夷簡尙書委曲撫問啟』:“當州員外司馬李幼淸傳示尙書委曲,特賜記憶,過蒙存問。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐段成式『酉陽雜俎·金剛經鳩異』:“昭乃具說殺牛實奉劉尙書委曲,非牒也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『資治通鑑·唐僖宗光啟三年』:“用之比來頻啟令公,欲因此相圖,已有委曲在張尙書所,宜備之!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>胡三省注:“當時機密文書謂之委曲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋嶽珂『寶眞齋書法贊·段文昌秋氣帖贊』:“‘有華陽消息,可報委曲。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>按:唐世搢紳家以上達下,其制相承,名之曰委曲,蓋今之批示也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
16.受到不應有的待遇或指責,心里難過。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蔣士銓『桂林霜·幽禁』:“馬大人,我的兄弟將軍說,你在衙門住得委曲,另備下一所公館,請你喬遷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>吳運鐸『把一切獻給黨·童年』:“我心里覺得很委曲,難道看看鴨子浮水也錯了嗎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●委曲】