三才 發表於 2013-6-30 21:49:45

【漢語大詞典●委】

<P align=center>【漢語大詞典●委】<p><br>
①[wěiㄨㄟˇ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』於詭切,上紙,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.隨順,順從。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『說文·女部』:“委,隨也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“委從”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.跟隨。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·素秋』:“公子陰使人委送之,至膠萊之界。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>委,一本作“尾”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.彎曲,屈曲。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢劉向『說苑·正諫』:“螳蜋委身曲附欲取蟬,而不知黃雀在其傍也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋謝靈運『登永嘉綠嶂山』詩:“澗委水屢迷,林迥巖逾密。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.水流所聚之處;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
下遊。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·學記』:“三王之祭川也,皆先河而後海,或源也,或委也,此之謂務本。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“委,流所聚也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋沈括『夢溪筆談·雜志一』:“胡人言黑水原下委高,水曾逆流。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>趙朴初『憶江南·訪緬雜詠』詞之八:“我飲其源君飲委,川流無盡古今情。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.末尾,根由。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋陳傅良『聞葉正則閱藏經次其韻以問之』:“白髮一無成,頗識委與源。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·蕙芳』:“媼益疑,具言端委。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.付托。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·成公二年』:“王使委於三吏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“委,屬也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·齊悼惠王世家』:“齊王自以兒子,年少,不習兵革之事,願舉國委大王。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李公佐『謝小娥傳』:“金帛出入之數,無不委娥。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『書信集·致許壽裳』:“以微事相委,本亦當效綿力。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.委任,委派。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·文公六年』:“教之防利,委之常秩。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“委,任也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晉書·外戚傳·褚裒』:“裒又以政道在於得才,宜委賢任能,升敬舊齒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第六回:“次日,淸長老升法座,押了法帖,委智深管菜園。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>茅盾『動搖』九:“所長也委定了,就是婦女協會的忠厚有餘的劉小姐。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.放置。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儀禮·鄕射禮』:“弟子取矢,北面坐委於楅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋劉義慶『世說新語·雅量』:“羊了不眄,唯腳委幾上,詠矚自若。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·卓行傳·陽城』:“山東節度府聞城義者,發使遺五百縑,戒使者不令返。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>城固辭,使者委而去。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·辛十四娘』:“歸見二靑衣,持貝錦爲賀,竟委幾上而去。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.推卸,推諉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·淮南厲王劉長傳』:“相欲委下吏,無與其禍,不可得也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『魏書·島夷桓玄傳』:“推禍委罰,歸之有在。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋趙與時『賓退錄』卷一:“周之東遷,烏得盡委其責於幽平二王乎,其所由來者漸矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明何景明『內篇』之十三:“蔡子智而任者也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>察物不擿,行義不委,私言若訥,公言若訟。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.舍棄,丟棄。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·公孫丑下』:“委而去之,是地利不如人和也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『楚辭·離騷』:“委厥美以從俗兮,苟得列乎衆芳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王逸注:“委,棄。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『舊五代史·唐書·莊宗紀一』:“梁軍大恐,南向而奔,投戈委甲,噎塞行路。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸方文『述哀』詩:“雖死茅簷下,直似委溝洫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>葉聖陶『窮愁』:“以余老病頽軀,當早委泉壤矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.知悉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉王羲之『雜帖』五:“白屋之人,復得遷轉,極佳。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>未委幾人?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐劉知幾『史通·煩省』:“是以謝承尤悉江左,京、洛事缺於三吳;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
陳壽偏委蜀中,巴梁語詳於二國。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『武王伐紂平話』卷中:“臣啓大王,且看先君之面,只罷任去官。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>未委聖意若何?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.指熟諳、熟識。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐谷神子『博異志補編·李全質』:“水深而冰薄,素不諳委,程命峻速,片時不可駐,行從等面如死灰。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋黃庭堅『戲答王定國題門兩絕句』之一:“白鷗入群頗相委,不謂驚起來賓鴻。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.盡,全部。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“委究”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.下垂;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
墜落。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·曲禮下』:“主佩倚則臣佩垂,主佩垂則臣佩委。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋劉義慶『世說新語·賢媛』:“正値李梳頭,髮委藉地。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋文瑩『玉壺淸話』卷七:“<太祖>望西北鳴弦發矢以定之,矢委處,謂左右曰:‘即此乃朕之皇堂也。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明高啟『聽教坊舊妓郭芳卿弟子陳氏歌』:“繡陛花驚飄艷雪,文梁風動委芳塵。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
15.通“萎”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>委頓,衰敗。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·考工記·梓人』:“爪不深,目不出,鱗之而不足,則必穨而如委矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝齊謝朓『暫使下都夜發新林至京邑贈西府同僚』詩:“常恐鷹隼擊,時菊委嚴霜。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐司空曙『秋思呈尹値裴說』詩:“晝景委紅葉,月華銷綠苔。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明何景明『〈武功縣志〉序』:“人才則由實而虛,文教則由振而委。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
16.懈倦,疲憊。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐元稹『韋氏館與周隱客杜歸和泛舟』詩:“神恬津藏滿,氣委支節柔。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“委惰”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
17.瑣碎,鄙陋。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸黃宗羲『論文管見』:“學文者須熟讀三史八家,將平日一副家當,盡行籍沒,重新積聚,竹頭木屑,常談委事,無不有來歷,而後方可下筆。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“委瑣”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
18.確實。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『論給田募役狀』:“委是良田,方得收買。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『西遊記』第二六回:“弟子委偸了他三個,兄弟們分吃了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸後傳』第二回:“況且委是海貨,不便分理。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
19.周時冠名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·哀公』:“魯哀公問於孔子曰:‘紳委章甫,有益於仁乎?’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊倞注:“紳,大帶也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>委,委貌,周之冠也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『穀梁傳·僖公三年』:“桓公委端搢笏而朝諸侯。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>范寧注:“委,委貌之冠也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
20.指冠圈。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“委武”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
21.委員、委員會的簡稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:支委,常委;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
省委,科委。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
22.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢有委進。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見『通志·氏族略』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
委②[wēiㄨㄟ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』於爲切,平支,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
見“委蛇”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
委③[wèiㄨㄟˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』於僞切,去寘,影。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.儲積,聚積。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>銀雀山漢墓竹簡『孫臏兵法·見威王』:“故城小而守固者,有委也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『公羊傳·桓公十四年』:“御廩者何?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 粢盛委之所藏也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·揚雄〈甘泉賦〉』:“儐暗藹兮降淸壇,瑞穰穰兮委如山。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李善注:“委,積也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王安石『我所思寄黃吉甫』詩:“岸沙雪積山雲委,雲半飛泉掛龍尾。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明張煌言『奇零草·建炎宮詞』:“六朝奏章委如雲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李希聖『庚子國變記』:“歲奉金玉玩好,填委其門。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.委輸。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『墨子·非攻下』:“布粟之(乏)絶則委之,幣帛不足則共之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·千乘貞王伉傳』:“梁太后下詔,以樂安國土卑濕,租委鮮薄,改<封>鴻渤海王。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李賢注:“委,謂委輸也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.喂食。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●委】