三才 發表於 2013-6-30 07:40:48

【漢語大詞典●妙】

本帖最後由 天梁 於 2013-9-6 19:17 編輯 <br /><br /><P align=center><B><FONT size=5>【<FONT color=red>漢語大詞典●妙</FONT>】</FONT>
<P><BR>①[miàoㄇㄧㄠˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>[『廣韻』彌笑切,去笑,明。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦作“玅”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦作“竗”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“眇”的被通假字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>1.精微;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>奧妙。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『老子』:“故常無欲,以觀其妙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王弼注:“妙者,微之極也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北齊顏之推『顏氏家訓·勉學』:“&lt;世人&gt;不知明乎天道,辯乎地利,比量逆順,鑑達興亡之妙也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏張淵『觀象賦』:“蓋象外之妙,不可以麤理尋;</STRONG><STRONG>重玄之內,難以熒燎覩。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋朱熹『答欽夫仁疑問』:“聖人有不傳之妙,必深思默造而後得之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>2.巧妙,高明。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉左思『魏都賦』:“控絃簡發,妙擬更嬴。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『魏書·術藝傳論』:“徐謇、王顯、崔彧方藥特妙,各一時之美也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『三國演義』第五一回:“此計大妙!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>丁玲『韋護』第二章:“他回答得眞妙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>3.善,美好。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>戰國楚宋玉『登徒子好色賦』:“贈以芳華辭甚妙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋劉義慶『世說新語·賞譽上』:“濟又使騎難乘馬。<BR></STRONG><STRONG><BR>叔姿形既妙,回策如縈,名騎無以過之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐孫過庭『書譜』:“是以右軍之書,末年多妙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸洪昇『桃花扇·修劄』:“敬老肯去,妙的狠了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>4.年少,幼小。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『正字通·女部』:“妙,小年也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢王符『潛夫論·思賢』:“皇后兄弟,主婿外孫,年雖童妙,未脫桎梏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐錢起『送傅管記赴蜀軍』詩:“才略縱橫年且妙,無人不重樂毅賢。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王安石『晏元獻挽辭』之二:“終賈年方妙,蕭曹地已親。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>5.有趣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:妙語解頤。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>6.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋代有妙頤眞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>妙②[miǎoㄇㄧㄠˇ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>[『集韻』弭沼切,上小,明。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>通“眇”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>1.細小,微小。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·審分』:“是故於全乎去能,於假乎去事,於知乎去幾,所知者妙矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“妙,微也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢馬融『長笛賦』:“微風纖妙,若存若亡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>2.遠。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·難言』:“閎大廣博,妙遠不測。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陳奇猷集釋:“妙,借爲眇,眇即渺遠之渺。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『三國志·魏志·王肅傳』“明帝不從使稱皇,乃追諡曰漢考獻皇帝”裴松之注引晉孫盛曰:“化合神者曰皇,德和天者曰帝。<BR></STRONG><STRONG><BR>是故三皇創號,五帝次之。<BR></STRONG><STRONG><BR>然則皇之爲稱,妙於帝矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG></STRONG></P></B>
頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●妙】