三才 發表於 2013-6-25 06:59:33

【漢語大詞典●孱】

本帖最後由 三才 於 2013-6-25 07:01 編輯 <br /><br /><P align=center><B><FONT size=5>【<FONT color=red>漢語大詞典●孱</FONT>】</FONT>
<P><BR>①[chánㄔㄢˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>[『廣韻』士山切,平山,崇。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>[『廣韻』士連切,平仙,崇。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>1.窄小。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『說文·孨部』:“孱,迮也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>段玉裁注:“按此迮當爲笮,今之窄字也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>2.謹小愼微。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『大戴禮記·曾子立事』:“君子博學而孱守之,微言而篤行之。</STRONG><STRONG>行必先人,言必後人。</STRONG><STRONG>君子終身守此悒悒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>盧辯注:“孱,小貌,不務大。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>3.怯懦;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>怯弱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓非子·外儲說左下』:“钜者,齊之居士;</STRONG><STRONG>孱者,魏之居士。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陳奇猷集釋:“孱者,蓋謂怯弱者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜牧『感懷』詩:“誓將付孱孫,血絶然方已。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·循吏傳·盧弘宣』:“弘宣下檄脅諭,賊黨稍降,其黠彊者署軍中,孱無能還之農。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>4.衰弱;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>瘦弱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋陸遊『九月一日夜讀詩稿有感走筆作歌』:“力孱氣餒心自知,妄取虛名有慙色。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『明史·常遇春傳』:“擴廓方燃燭治軍書,倉卒不知所出,跣一足,乘孱馬,以十八騎走大同。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>5.低劣;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淺陋。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·奸臣傳上·李林甫』:“因以楊國忠代爲御史大夫,林甫薄國忠材孱,無所畏,又以貴妃故善之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋宋祁『授龍圖閣謝恩表』:“伏念臣識局庸淺,術學膚孱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>6.通“巉”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“孱顔”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>7.自稱謙詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明徐渭『又答兄子官人書』:“孱不粟者久,遣日惟杯中物耳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孱②[jiānㄐㄧㄢ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>[『集韻』子仙切,平仙,精。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>1.窘迫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸蒲松齡『聊齋志異·花姑子』:“安驚孱遌怯,無以自容,潛奔而歸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>2.迫近。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『初學記』卷四引南朝宋王僧達『七夕月下』詩:“節氣既已孱,中宵振綺羅。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>來歡詎終夕,收淚泣分河。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『南齊書·丘巨源傳』:“民信理推心,闇於量事,庶謂丹誠感達,賞報孱期;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>豈虞寂寥,忽焉三稔?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『梁書·文學傳下·謝幾卿』:“去日已疏,來待未孱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孱③[cànㄘㄢˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見“孱頭”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孱④[zhànㄓㄢˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>[『廣韻』士限切,上産,崇。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孱陵。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>古地名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見『漢書·地理志上』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG></STRONG></P></B>
頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●孱】