三才 發表於 2013-6-23 21:20:29

【漢語大詞典●孰】

本帖最後由 三才 於 2013-6-23 21:23 編輯 <br /><br /><P align=center><B><FONT size=5>【<FONT color=red>漢語大詞典●孰</FONT>】</FONT>
<P><BR>①[shúㄕㄨˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>[『廣韻』殊六切,入屋,禪。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>1.“熟”的古字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>食物加熱到可以食用的程度。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·宣公二年』:“宰夫胹熊蹯不孰。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·曲禮上』:“獻孰食者操醬齊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『楚辭·大招』:“四酎幷孰,不歰嗌只。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>2.“熟”的古字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>莊稼、瓜果等生長成熟。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·樂記』:“德盛而教尊,五穀時孰,然後賞之以樂。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·司馬相如傳上』:“盧橘夏孰。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·上林賦』作“熟”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·承宮傳』:“後與妻子之蒙陰山,肆力耕種。</STRONG><STRONG>禾黍將孰,人有認之者,宮不與計,推之而去,由是顯名。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>3.“熟”的古字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>莊稼豊收;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>五谷有收成。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『墨子·辭過』:“夫婦節而天地和,風雨節而五穀孰,衣服節而肌膚和。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·日者列傳』:“四時不和不能調,歲穀不孰不能適。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·曹褒傳』:“其秋大孰,百姓給足,流冗皆還。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>4.“熟”的古字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>審愼,周密謹愼。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·議兵』:“凡慮事欲孰而用財欲泰。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊倞注:“孰謂精審。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·愼行』:“行不可不孰,不孰如赴深谿。</STRONG><STRONG>雖悔無及。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢賈誼『新書·數寧』:“臣稽之天地,驗之往古,案之當時之務,日夜念此至孰也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>5.“熟”的古字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>純熟,精熟。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·性惡』:“齊給便敏而無類,雜能旁魄而無用,析速粹孰而不急,不恤是非,不論曲直,以期勝人爲意,是役夫之知也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·儒學傳上·顏師古』:“俄拜祕書少監,專刊正事,古篇奇字世所惑者,討析申孰,必暢本源。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>6.“熟”的古字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>程度深,指事物發展到最終的階段或相當的程度。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·楊震傳』:“方今內多嬖倖,外任小臣,上下幷怨,諠譁盈路,是以災異屢見,前後丁寧。</STRONG><STRONG>今復投蜺,可謂孰矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李賢注:“孰,成也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉袁宏『後漢紀·桓帝紀』:“貴戚專勢,侵逼公卿,略驅吏民,惡孰罪深。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>7.疑問代詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>誰。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·襄公三十年』:“取我衣冠而褚之,取我田疇而伍之,孰殺子産,我其與之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·王莽傳上』:“國家之大綱,微朕孰當統之?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明何景明『皇告』詩:“嗟我貴庶,荼苦孰蠲。</STRONG><STRONG>既加斧斨,屢罹凶年。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱自淸『“海闊天空”與“古今中外”』:“請問晉人的淸談,誰爲爲之?</STRONG><STRONG>孰令致之?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>8.疑問代詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>什么。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『論語·八佾』:“八佾舞於庭,是可忍也,孰不可忍也?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『墨子·兼愛下』:“然當今之時,天下之害孰爲大?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·文帝本紀』:“乃十一月晦,日有食之,適見於天,菑孰大焉!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金王若虛『五經辨惑』:“人之無道,孰有大於弑君者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>9.疑問代詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>哪個;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>哪些。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>表示選擇。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『論語·公冶長』:“女與回也孰愈?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·秋水』:“萬物一齊,孰短孰長?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏李康『運命論』:“名與身孰親也?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>得與失孰賢也?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>榮與辱孰珍也?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>中國近代史資料叢刊『太平天國·天條書』:“孰得孰失,請自思之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『書信集·致許壽裳』:“亦希別擇簡潔之本,自加刪存,指定孰則應留,孰則應去。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>10.疑問代詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>怎么。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『楚辭·九章·哀郢』:“曾不知夏之爲丘兮,孰兩東門之可蕪?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王逸注:“言郢城兩東門非先王所作耶?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>何可使逋廢而無路。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『楚辭·九章·悲回風』:“萬變其情豈可蓋兮,孰虛僞之可長!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>洪興祖補注:“明者察之,則虛僞安可久長乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG></STRONG></P></B>
頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●孰】