三才 發表於 2013-6-23 20:15:46

【漢語大詞典●孫】

本帖最後由 三才 於 2013-6-23 21:12 編輯 <br /><br /><P align=center><B><FONT size=5>【<FONT color=red>漢語大詞典●孫</FONT>】</FONT>
<P><BR>①[sūnㄙㄨㄣ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>[『廣韻』思渾切,平魂,心。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“孫”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>1.兒子的子女;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>兒子的兒子。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儀禮·喪服』:“小功布衰裳……孫適人者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“孫者,子之子女。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·孟嘗君列傳』:“文承閒問其父嬰曰:‘子之子爲何?’</STRONG><STRONG>曰:‘爲孫。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉李密『陳情事表』:“臣無祖母,無以至今日;</STRONG><STRONG>祖母無臣,無以終餘年。</STRONG><STRONG>母孫二人,更相爲命。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『石壕吏』詩:“室中更無人,惟有乳下孫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『紅樓夢』第二回:“只眼前現有二子一孫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>2.與孫子同輩的同姓或異姓親屬。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·召南·何彼襛矣』:“平王之孫,齊侯之子。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>馬瑞辰通釋:“『詩』所云平王之孫,乃平王之外孫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金元好問『示侄孫伯安』詩:“壯事已無取,老謀欲何施。</STRONG><STRONG>幸此掌中孫,未染如素絲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二十年目睹之怪現狀』第九九回:“忽看見侄孫卜通來了,自是歡喜,問長問短,十分親熱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>3.泛指后代子孫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·魯頌·閟宮』:“后稷之孫,實維大王。</STRONG><STRONG>居岐之陽,實始翦商。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“言后稷後世之孫實維是周之大王也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·周語下』:“使有晉國,三而畀驩之孫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>韋昭注:“孫,曾孫周子也。</STRONG><STRONG>自孫已下皆稱孫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·孔融傳』:“孔融,字文舉,魯國人,孔子二十世孫也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『和李司勳過連昌宮』:“宮前遺老來相問,今是開元幾葉孫?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋史·眞宗紀三』:“丁卯,以唐裴度孫坦爲鄭州助教。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>4.植物再生或孳生的。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐周賀『贈神遘上人』詩:“草履蒲團山意存,坐看庭木長桐孫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋張孝祥『野牧園』詩:“秋晩稻生孫,催科不到門。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸姚鼐『楊龍友墨蘭竹』詩:“秣陵春盡倍銷魂,紅藥花殘綠萼存。</STRONG><STRONG>被惱更尋修竹逕,千叢元是畫時孫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“孫竹”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>5.指脈絡的細小分支。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『靈樞經·脈度』:“經脈爲裏,支而橫者爲絡,絡之別者爲孫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>6.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參閱『通志·氏族三』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫②[xùnㄒㄩㄣˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>[『集韻』蘇困切,去恨,心。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“孫”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>通“遜”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>1.謙順;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>恭順。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『論語·憲問』:“邦無道,危行言孫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>何晏集解:“孫,順也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·學記』:“入學鼓篋,孫其業也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“孫,猶恭順也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·晉世家』:“晉卜御右,慶鄭皆吉。</STRONG><STRONG>公曰:‘鄭不孫。’</STRONG><STRONG>乃更令步陽御戎,家僕徒爲右,進兵。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>2.逃遁;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>流亡。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『春秋·昭公二十五年』:“九月己亥,公孫於齊,次於陽州。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“諱奔,故曰孫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『公羊傳·莊公元年』:“三月,夫人孫於齊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>何休注:“孫,猶遁也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>3.退出、讓出帝位或某職位。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『隸釋·漢吉成侯州輔碑』:“復引拜小黃門,遷臧府令,當拜中常侍,讓與同郡錡任。</STRONG><STRONG>後以病孫位。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>4.差,比不上。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋嶽珂『桯史·施宜生』:“余日者燕客,執事咸餕,而汝獨孫諸儕,撤器有噫聲,若欿然不怡,此魚服而角也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫③[xúnㄒㄩㄣˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“孫”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見“孫子”、“孫孟”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG></STRONG></P></B>
頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●孫】