三才 發表於 2013-6-19 07:53:51

【漢語大詞典●季】

本帖最後由 三才 於 2013-6-19 07:56 編輯 <br /><br /><P align=center><B><FONT size=5>【<FONT color=red>漢語大詞典●季</FONT>】</FONT>
<P><BR>①[jìㄐㄧˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>[『廣韻』居悸切,去至,見。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>1.兄弟姉妹排行最小的。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·魏風·陟岵』:“母曰:嗟!</STRONG><STRONG>予季行役,夙夜無寐。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛傳:“季,少子也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·隱公元年』“惠公元妃孟子”唐孔穎達疏:“孟仲叔季,兄弟姉妹長幼之別字也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『試大理評事王君墓志銘』:“生三子,一男二女。</STRONG><STRONG>男三歲夭死。</STRONG><STRONG>長女嫁亳州永城尉姚挺,其季始十歲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋范正敏『遯齋閑覽·娶婦離間友愛』:“姑蘇馮氏兄弟三人,甚相友愛。</STRONG><STRONG>其季娶婦逾年,輒風使其夫分異。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸姚鼐『〈張冠瓊遺文〉序』:“余婦翁爲黃州通判,有二子,冠瓊其季也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>2.泛指排行較小的,不限最小。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李白『春夜宴從弟桃花園序』:“會桃花之芳園,序天倫之樂事,群季俊秀,皆爲惠連。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『滎陽鄭公神道碑文』:“始娶范陽盧氏女,生仁本、仁約、仁載,皆有文行。</STRONG><STRONG>二季舉進士,皆早死。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>3.少小,年紀輕。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·召南·采蘋』:“誰其屍之,有齊季女。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛傳:“季,少也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝陳徐陵『鴛鴦賦』:“飛飛兮海濱,去去兮迎春。</STRONG><STRONG>炎皇之季女,織素之佳人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>吳兆宜注:“炎帝少女追之,亦得仙去。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸姚鼐『鄭太孺人六十壽序』:“&lt;太孺人&gt;以其學教二子,同一年得鄕薦,季者成進士,爲編修。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>4.末,指一個時期的末了。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·隱公元年』:“惠公之季年,敗宋師於黃。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·晉語一』:“今晉寡德而安俘女,又增其寵,雖當三季之王,不亦可乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>韋昭注:“季,末也。</STRONG><STRONG>三季王,桀、紂、幽王也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢蔡琰『悲憤詩』:“漢季失權柄,董卓亂天常。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋范仲淹『上時相議制舉書』:“前代之季,不能自救,則有來者起而救之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『醒世恒言·兩縣令競義婚孤女』:“這樁故事,出在梁、唐、晉、漢、周五代之季。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『且介亭雜文·病後雜談』:“他對於明季的遺老很有同情,對於淸初的文禍也頗不滿。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>5.衰微。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周書·武帝紀下』:“昔魏室將季,海內分崩,太祖扶危翼傾,肇開王業。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李白『讀諸葛武侯傳』詩:“漢道昔云季,群雄方戰爭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『舊五代史·晉書·孫彦韜傳』:“彦韜知梁運將季,乃間行渡河,北歸莊宗。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>6.指一年四季中,每季的最后一個月。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·胤征』:“俶擾天紀,遐棄厥司,乃季秋月朔,辰弗集於房。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『逸周書·周月』:“歲有春夏秋冬,各有孟仲季,以名十有二月。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢班固『白虎通·五行』:“長幼何法?</STRONG><STRONG>法四時有孟仲季也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>7.下等。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“季絹”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>.指物之幼嫩者。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“季材”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>.一年分春夏秋冬四季,三個月爲一季。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢桓譚『新論』:“五聲各從其方,春角、夏徵、秋商、冬羽、宮居中央而兼四季。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐白居易『陵園妾』詩:“四季徒支妝粉錢,三朝不識君王面。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋葉適『淮西論鐵錢五事狀』:“臣竊以錢文宜一,輕重大小宜均,則民聽不疑,行用不惑。</STRONG><STRONG>季別一樣,自鑄工不能記憶,民間何由辨認!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>柳靑『創業史』第一部第十五章:“生寶換了季,穿著白小衫,敞著領口,露出紅紅的脯頸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>10.泛指季節。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:雨季、瓜季、旺季。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>11.指季布。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐高適『東平旅遊奉贈薛太守』詩:“然諾長懷季,棲遑輒累丘。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“季布一諾”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>12.量詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>作物等成熟一次叫一季。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陳毅『冬夜雜詠·故鄕』:“公社遍故鄕,到處是桑園。</STRONG><STRONG>蠶娘兩萬人,一年八季蠶。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>如:一年三季稻。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>13.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢有季布。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見『史記·季布欒布列傳』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG></STRONG></P></B>
頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●季】