三才 發表於 2013-5-25 19:34:46

【漢語大詞典●寫】

本帖最後由 三才 於 2013-5-25 19:36 編輯 <br /><br /><P align=center><B><FONT size=5>【<FONT color=red>漢語大詞典●寫</FONT>】</FONT>
<P><BR>①[xiěㄒㄧㄝˇ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>[『廣韻』悉姐切,上馬,心。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦作“冩”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“寫”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>1.移置;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>輸送。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·曲禮上』:“御食於君,君賜餘,器之漑者不寫,其餘皆寫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“寫者,傳己器中乃食之也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·秦始皇本紀』:“發北山石槨,乃寫蜀荊地材皆至。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>何焯『義門讀書記·史記』:“寫,當爲輸寫之意,運其材也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『野人送朱櫻』詩:“西蜀櫻桃也自紅,野人相贈滿筠籠。</STRONG><STRONG>數回細寫愁仍破,萬顆勻圓訝許同。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>章炳麟『大乘佛教緣起考』:“時諸苾芻誦經之時,不閑聲韻,隨句而說,猶如寫棗置之異器。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>2.傾吐;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>發抒。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·邶風·泉水』:“駕言出遊,以寫我憂。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛傳:“寫,除也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李白『於五松山贈南陵常贊府』詩:“遠客投名賢,眞堪寫懷抱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明唐寅『題畫』詩:“促席坐鳴琴,寫我平生心。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱自淸『中國歌謠·歌謠的結構』:“他心里有一個愛著的或思慕的女子,反復歌詠,以寫其懷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>3.舒暢;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>喜悅。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·蓼蕭』:“既見君子,我心寫兮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄箋:“我心寫者,舒其情意,無留恨也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·裳裳者華』:“我覯之子,我心寫兮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱熹集傳:“我覯之子,則其心傾寫而悅樂矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>4.盡,竭。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢董仲舒『春秋繁露·天地之行』:“竭愚寫情,不飾其過,所以爲忠也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『廣雅·釋詁』:“寫,盡也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉束晳『補亡詩』:“賓寫爾誠,主竭其心。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『魏書·廢太子傳』:“欲使汝展哀舅氏,拜汝母墓,一寫爲子之情。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『太平廣記』卷一六九引宋王溥『唐會要·唐太宗』:“褚遂良學問稍長,性亦堅正,既寫忠誠,甚親附於朕,譬如飛鳥依人,自加憐愛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>5.仿效;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>模仿。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周髀算經』卷上:“笠以寫天。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>趙爽注:“笠亦如蓋,其形正圓,戴之所以象天。</STRONG><STRONG>寫,猶象也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子·本經訓』:“天地之大可以矩表識也,星月之行可以曆推得也,雷震之聲可以鼓鐘寫也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高誘注:“寫,猶放斆也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『太平廣記』卷一三五引南朝梁殷芸『小說·臨洮長人』:“秦始皇時,長人十二,見於臨洮,皆夷服,於是鑄銅爲十二枚以寫之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐皎然『戛銅椀爲龍吟歌』序:“以三金寫之,唯銅聲酷似。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>6.用模型澆鑄。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·越語下』:“王命工以良金寫范蠡之狀,而朝禮之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>韋昭注:“謂以善金鑄其形狀而自朝禮之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明宋應星『天工開物·像』:“凡鑄仙佛銅像,塑法與朝鍾同,但鍾鼎不可接,而像則數接爲之,故寫時爲力甚易。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>章炳麟『建立宗教論』:“在昔周廟鑄金,以爲愼言之人,句踐命工以寫朱公之象,皆由心有感慕,以此寄形,固未嘗執爲實事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>7.摹畫,繪畫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『墨子·經說上』:“圜,規寫交也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫詒讓間詁:“寫,謂圖畫其象。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏賈思勰『齊民要術·園籬』:“既圖龍蛇之形,復寫鳥獸之狀。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋宋敏求『春明退朝錄』卷上:“眞宗令供奉僧元藹寫太宗聖容於啟聖院。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸吳騫『扶風傳信錄』:“如淑貞爲威姑寫遺像,隣嫗皆識之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陳毅『題〈長征會師圖〉』:“感謝母子如椽筆,寫來懸掛人民之心間。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>8.映照。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐黃滔『水殿賦』:“鏡豁四隅,遠近之風光寫入;</STRONG><STRONG>花明八表,古今之壯麗攢將。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋張孝祥『浪淘沙』詞:“溪練寫寒林,雲重煙深,樓高風惡酒難禁。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若『星空·贈友』詩:“多情的明月與夕陽,把我們的影兒,寫在水里,印在沙上。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>9.描寫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋梅堯臣『矮石榴樹子賦』序:“余作賦寫其狀,因以自勵云。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『花月痕』第十回:“欲平紈扇年年恨,不寫春光轉寫秋。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>巴金『文學的激流永遠奔騰』:“我可以這樣說,許多作品都寫了中國人民的心靈美。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>10.抄寫;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>書寫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·藝文志』:“&lt;孝武&gt;建藏書之策,置寫書之官。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉葛洪『抱朴子·遐覽』:“諺曰:‘書三寫,魚成魯,虛成虎。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐戴叔倫『贈鶴林上人』詩:“歸來掛衲高林下,自翦芭蕉寫佛經。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『三俠五義』第五二回:“三公子拈筆在手,只覺得手顫,再也寫不下去。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『華蓋集·忽然想到九』:“我當時沒有答復你,一則你信上不寫地址,二則阿Q已經捉過,我不能再邀你去看熱鬧,共同證實了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>11.寫作,創作。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『〈呐喊〉自序』:“從此以后,便一發而不可收,每寫些小說模樣的文章,以敷衍朋友們的囑托。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>巴金『文學的激流永遠奔騰』:“這些作品是用作家的生命之水寫成的。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>12.立約租賃。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『醒世恒言·蔡瑞虹忍辱報仇』:“蔡武次日即教家人蔡勇,在淮關寫了一隻民座船。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸嚴如熤『三省邊防備覽·藝文下』:“至山內墾荒之戶,寫地耕種。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儒林外史』第六回:“過了十朝,叫來富同四斗子去寫了兩隻高要船。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>13.指訂購。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文明小史』第十五回:“吃了一開茶,當由姚老夫子到局里寫了五張客艙票,一張煙篷票。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“寫定”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>寫②[xièㄒㄧㄝˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>[『集韻』四夜切,去禡,心。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦作“冩”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“寫”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>1.傾瀉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·地官·稻人』:“以澮寫水。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢董仲舒『春秋繁露·考功名』:“其爲天下除害也,若川瀆之寫於海也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋劉義慶『世說新語·文學』:“殷中軍問:‘自然無心於稟受,何以正善人少,惡人多?’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>諸人莫有言者。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>劉尹答曰:‘譬如寫水著地,正自縱橫流漫,略無方圓者。’</STRONG><STRONG>一時絶嘆,以爲名通。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐馮著『燕銜泥』詩:“井旁寫水泥自足,銜泥上屋隨爾欲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明高啟『雜詩』:“春暉何悠悠,淸川自東寫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>2.疏泄。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>中醫治療方法之一。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>與“補”相對。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『素問·調經論』:“有餘寫之,不足補之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『南史·張邵傳』:“&lt;徐文伯&gt;便寫足太陰,補手陽明,胎便應針而落。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>3.通“卸”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>把東西解取或搬運下來。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『石鼓文』三:“宮車其寫,秀弓時射。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·皇甫規傳』:“有旋車完封,寫之權門。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晉書·潘嶽傳』:“發槅寫鞍,皆有所憩。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸顧炎武『日知錄·寫』:“今人謂馬去鞍曰寫,貨物去舟車亦曰寫……『說文』作‘御’,舍車解馬也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>4.泛指解除,脫卸。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁陶弘景『周氏冥通記』卷二:“勿區區於世間,流連於親識,眷眄富貴,希想味欲。</STRONG><STRONG>此幷積罪之山川,煮身之鼎鑊。</STRONG><STRONG>善思此辭,勿足爲樂,若必寫此,則仙道諧矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>5.泄漏;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>泄露。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐朱桃椎『茅茨賦』:“野外孤標,山旁迥出,壁則崩剝而通風,簷則摧頽而寫日。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐邱愔『陳李昭德罪狀疏』:“臣聞蟻穴壞堤,針芒寫氣,涓涓不絶,必成江河。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐王建『宮詞』之九九:“內中不許相傳出,已被醫家寫與人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG></STRONG></P></B>
頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●寫】