三才 發表於 2013-5-25 15:43:25

【漢語大詞典●寧】

本帖最後由 三才 於 2013-5-25 15:53 編輯 <br /><br /><P align=center><B><FONT size=5>【<FONT color=red>漢語大詞典●寧</FONT>】</FONT>
<P><BR>①[nínɡㄋㄧㄥˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>[『廣韻』奴丁切,平靑,泥。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦作“寍”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦作“寕”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦作“寜”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“寧”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦作“甯”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>1.安寧。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·大禹謨』:“野無遺賢,萬邦咸寧。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔傳:“賢才在位,天下安寧。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋劉義慶『世說新語·言語』:“明公蒙塵路次,群下不寧,不審尊體起居如何?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『書信集·致李秉中』:“中國近又不寧,眞不知如何是好。</STRONG><STRONG>做起事來,誠然,令人心悸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>2.謂使安寧。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>3.謂探望、省視父母。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·周南·葛覃』:“歸寧父母。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·莊公二十七年』:“冬,杞伯姬來,歸寧也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“寧,問父母安否。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『贈張童子序』:“童子請於其官之長,隨父而寍母。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋葉適『通直郞致仕總干黃公行狀』:“四歲喪母,鞠於莫氏,其考復聘孫氏,從而室諸。</STRONG><STRONG>有弟曰茂,君日自莫氏往來寧其父母,退而撫茂。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>4.謂守父母之喪。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·哀帝紀』:“博士弟子父母死,予寧三年。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“寧,謂處家持喪服。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『南史·文學傳·丘巨源』:“&lt;丘巨源&gt;寧喪還家。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『舊唐書·德宗紀下』:“常參官在外除授及分司假寧往來,幷給券。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>5.江蘇省南京市的簡稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸代南京爲江寧府治,故名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>寧②[nìnɡㄋㄧㄥˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>[『集韻』乃定切,去徑,泥。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦作“寕”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“寧”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦作“甯”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>1.寧可;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>寧願。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·晉語三』:“必報讎,吾寧事齊楚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋劉義慶『世說新語·德行』:“友人有疾,不忍委之,寧以我身代友人之命。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸李漁『閑情偶寄·頤養·太饑勿飽』:“其爲食也,寧失之少,勿犯於多。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸汪中『經義知新記』:“‘與其’、‘寧其’者,兩事相衡,擇利而從之之辭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>管樺『將軍河』第一部第三四章:“寧致禍而盡言,不敢幸福而塞默也!</STRONG><STRONG>請您原諒我的坦直,我不能去他們那邊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>2.竟;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>乃。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·邶風·日月』:“胡能有定,寧不我顧。”</STRONG><STRONG>鄭玄箋:“寧猶曾也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·大雅·云漢』:“耗斁下土,寧丁我躬。”</STRONG></P>
<P><STRONG><BR>高亨注:“寧,乃也。</STRONG><STRONG>丁,當,遭逢。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢賈誼『新書·禮』:“湯曰:‘昔蛛蝥作罟,不高,順不用命者,寧丁我網。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元張昱『過歌風台』詩:“世間快意寧有此,亭長還鄕作天子。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若『我的童年』第二篇五:“但是我的淒涼,我的落淚,幷不是對於我自己的后悔,寧是對於同學們的卑劣,辦事人的陰險的一種失望的悲憤。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>3.豈;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>難道。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·成公二年』:“夫齊,甥舅之國也,而大師之後也,寧不亦淫從其欲以怒叔父,抑豈不可諫誨?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北齊顏之推『顏氏家訓·歸心』:“釋一曰,夫遙大之物,寧可度量?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸王士禛『池北偶談·談異四·劍俠』:“否則某月日夫人夜三更睡覺,髮截若干寸,寧忘之乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>4.語氣助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>無實義。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·昭公元年』:“若野賜之,是委君貺於草莽也,是寡大夫不得列於諸卿也。</STRONG><STRONG>不寧唯是,又使圍蒙其先君。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>5.猶言豈不,難道不。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·方術傳上·李郃』:“二君發京師時,寧知朝廷遣二使邪?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>6.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·酷吏列傳』有酷吏寧成。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·酷吏傳』作“甯成”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>后作姓氏多用“甯”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“甯武子”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG></STRONG></P></B>
頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●寧】