【漢語大詞典●寒悴】
本帖最後由 三才 於 2013-5-19 10:52 編輯 <br /><br /><P align=center><B><FONT size=5>【<FONT color=red>漢語大詞典●寒悴</FONT>】</FONT><P><BR>1.猶寒微;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>微賤。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『晉書·張華傳』:“卞以寒悴,自須昌小吏受公成拔,以至今日。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>2.指寒微之人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『晉書·王廙傳』:“殿下若超用寒悴,當令人才可拔。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>3.比喩風格瘦硬寒峭。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>宋蘇軾『觀子玉郞中草聖』詩:“柳侯運筆如電閃,子雲寒悴羊欣儉。</STRONG><STRONG>百斛明珠便可扛,此書非我誰能雙?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG></STRONG></P></B>
頁:
[1]