【漢語大詞典●寂漻】
<P align=center>【漢語大詞典●寂漻】<p><br>1.同“寂寥”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>寂靜無聲。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『文選·宋玉〈九辯〉』:“泬寥兮天高而氣淸,寂漻兮收潦而水淸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>劉良注:“寂漻,虛靜貌。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『漢書·司馬相如傳上』:“悠遠長懷,寂漻無聲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>顏師古注:“言長流安靜。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>一說淸深也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>見『文選』呂向注。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.同“寂寥”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>高遠。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『漢書·禮樂志』:“函蒙祉福常若期,寂漻上天知厥時。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
3.同“寂寥”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>閑靜。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>明劉基『松風閣記』一:“有自然之音,故聽之可以解煩黷,滌昏穢,曠神怡情,恬淡寂漻,逍遙大空,與造化遊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]