【漢語大詞典●寇虜】
<P align=center>【漢語大詞典●寇虜】<p><br>盜賊;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
敵人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『墨子·號令』:“諸取當者,必取寇虜,乃聽之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>漢桓寬『鹽鐵論·伐功』:“夫以小國燕趙,尙猶却寇虜以廣地。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『後漢書·南蠻傳序』:“喬因其將吏,旬月之閒,破殄寇虜。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『陳書·謝嘏傳』:“世祖前後頻召之,嘏崎嶇寇虜,不能自拔。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]