三才 發表於 2013-5-13 16:15:18

【漢語大詞典●宴樂】

本帖最後由 三才 於 2013-5-13 17:06 編輯 <br /><br /><P align=center><B><FONT size=5>【<FONT color=red>漢語大詞典●宴樂</FONT>】</FONT>
<P><BR>1.古代雅樂之稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>即內廷之樂。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>也叫“燕樂”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·昭公九年』:“君徹宴樂,學人舍業,爲疾故也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『大戴禮記·保傅』:“號呼歌謠聲音不中律,宴樂雅誦迭樂序……凡此其屬太史之任也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王聘珍解詁:“鄭注『磬師』云:‘燕樂,房中之樂。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>賈疏云:‘即『關雎』、『二南』也。’</STRONG><STRONG>誦,讀曰頌。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>2.隋唐俗樂名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>多作“燕樂”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>隋唐時期,在漢族及少數民族民間音樂基礎上,吸收部分外來音樂而形成的供宮廷宴飲、娛樂時用的音樂的統稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋沈括『夢溪筆談·樂律一』:“自唐天寶十三載,始詔法曲與胡部合奏,自此樂奏全失古法。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>以先王之樂爲‘雅樂’,前世新聲爲‘淸樂’,合胡部者爲‘宴樂’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參閱『新唐書·禮樂志十二』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG></STRONG></P></B>
頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●宴樂】