三才 發表於 2013-4-27 17:35:15

【漢語大詞典●定】

<P align=center>【漢語大詞典●定】<p><br>
①[dìnɡㄉㄧㄥˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』徒徑切,去徑,定。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.安定;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
平定。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·家人』:“正家而天下定矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·白起王翦列傳』:“四十八年十月,秦復定上黨郡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁陸倕『石闕銘』:“指麾而四海隆平,下車而天下大定。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『許國公神道碑銘』:“比六七歲,汴軍連亂不定。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉劇『打金枝』第四場:“你的父功高在社稷,安祿山造反他解圍,救了河東定河北,身經大戰幾百起;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
除了思明和慶緒,掃平大亂定華夷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.謂鎮定。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王闓運『陳景雍傳』:“兩君之於死,何其定而閒也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.完成;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
奠定。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·周頌·武』:“勝殷遏劉,耆定爾功。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高亨注:“定,成也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子·天文訓』:“天先成而地後定。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉陸機『五等論』:“使萬國相維,以成盤石之固;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
宗庶雜居,而定維城之業。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第一一四回:“自古道:‘太平本是將軍定,不許將軍見太平。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.穩定;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
固定。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『論語·季氏』:“孔子曰:‘君子有三戒:少之時,血氣未定,戒之在色;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
及其壯也,血氣方剛,戒之在鬭;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
及其老也,血氣既衰,戒之在得。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>前蜀毛文錫『甘州遍』詞之二:“沙飛聚散無定,往往路人迷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元本高明『琵瑟記·伯喈牛小姐賞月』:“月有圓缺和陰晴,人世有離合悲歡,從來不定。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.停,止息。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·采薇』:“我戍未定,靡使歸聘。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄箋:“定,止也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>我方守於北狄,未得止息。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『王公神道碑銘』:“時疫旱甚,人死亡且盡,公至,多方救活,天遂雨,疫定。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋辛棄疾『滿江紅·贛州席上呈陳季陵太守』詞:“滿目蒼茫,風才定、片帆無力。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『西遊補』第十三回:“老翁走到後堂,取出兩碗蘭花玉茗茶;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
行者接在手中,吃了幾口,方纔渴定。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郁達夫『西京客舍贈玉兒』詩:“鐘定月沉人不語,兩行淸淚落琵琶。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.確定;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
規定。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·大禹謨』:“朕志先定,詢謀僉同,鬼神其依,龜筮協從。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·太史公自序』:“蕭何次律令,韓信申軍法,張蒼爲章程,叔孫通定禮義。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『送李翱』詩:“行行何時到,誰能定歸期。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二十年目睹之怪現狀』第十四回:“事已如此,哭也無益,總要早點定個主意纔好。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>曹禺『日出』第二幕:“好,就這么說定了,在銀行那筆款子我就替你調派了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.約定;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
預定。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『穀梁傳·宣公七年』:“春,衛侯使孫良夫來盟。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>來盟,前定也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐袁郊『甘澤謠·紅線』:“請先定一走馬兼具寒暄書,其它即俟某回也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儒林外史』第二四回:“總寓內都掛著一班一班的戲子牌,凡要定戲,先幾日要在牌上寫一個日子。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『兒女英雄傳』第二三回:“安老爺把何玉鳳姑娘托付了舅太太之後才得勻出精神料理手下的事,便忙著商量分撥家人淸船價,定車輛,歸箱籠,發行李。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>巴金『寒夜』十二:“我有個朋友已經定了飛機票就要搬家到蘭州去羅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.訂正;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
修改。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·堯典』:“以閏月定四時成歲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>按,『史記·五帝本紀』作“以閏月正四時”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>馬王堆漢墓帛書甲本『老子·道經』:“曲則全,枉則定;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
窪則盈,敝則新。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>按,帛書乙本作“枉則正”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
.必定;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
一定。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·高祖本紀』:“聞陳王定死,因立楚後懷王孫心爲楚王。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『送張十二參軍赴蜀州因呈楊五侍御』詩:“皇華吾善處,於汝定無嫌。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第四四回:“你若回去時,定吃官司。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸朱彛尊『淸江引』曲:“鴈兒不來魚定有。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.古代子女夜晩爲父母整理床鋪,服侍其安睡,謂之“定”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·曲禮上』:“凡爲人子之禮,冬溫而夏凊,昏定而晨省。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“定,安其牀衽也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
省,問其安否何如。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“定,安也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晨,旦也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>應臥當齊整牀衽,使親體安定之後,退。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>至明旦,既隔夜,早來視親之安否何如。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐孟浩然『送詵然弟進士舉』詩:“昏定須溫席,寒多未授衣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『雲笈七籤』卷一:“父子戀戀,兄弟悽悽,昏定晨省,出辭入面。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元本高明『琵琶記·伯喈夫妻分別』:“昏須定,晨須省,親在遊怎遠?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『天雨花』第六回:“不能昏定而晨省,問安視膳奉萱親。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.聘訂。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐元稹『贈呂三校書』詩:“共占花園爭趙辟,競添錢貫定秋娘。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐唐彦謙『漢代』詩:“王氏憐諸謝,周郞定小喬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第四七回:“那老人道:‘這個正是祝朝奉第三子,喚做祝彪,定著西村扈家莊一丈靑爲妻。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.指訂婚的禮物。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋吳自牧『夢粱錄·嫁聚』:“自送定之後,全憑媒氏往來,朔望傳語。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金董解元『西廂記諸宮調』卷六:“雖然昨夜見許,未足取信,先生赴約,可以獻物爲定,比及鶯鶯終制以來,庶無反覆。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『醒世恒言·鬧樊樓多情周勝仙』:“兩下說成了,下了定禮,都無別事。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>范二郞閒時不著家,從下了定,便不出門,與哥哥照管店裏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『兒女英雄傳』第十二回:“安太太帶笑帶答應著,又問公子道:‘你們路上匆匆的自然也不曾放個定?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 人家孩子可怪委屈的,我今日補著下個定禮罷。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>曹禺『北京人』第三幕:“我這個人最爽快不過,半夜里我就把從前帶到曾家的首飾翻了翻,也巧,一翻就把我那副最好的珠子翻出來,這就算是我替文淸給愫妹下的定。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.梵語的意譯,三學或六度之一。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>謂心專注於一境而不散亂。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐元稹『定僧』詩:“野僧偶向花前定,滿樹狂風滿樹花。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金董解元『西廂記諸宮調』卷五:“月華鋪地,愈增詩客之吟;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
花氣薰人,欲破禪僧之定。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元辛文房『唐才子傳·皎然上人』:“<皎然上人>往時住西林寺,定餘多暇,因撰序作詩體式,兼評古今人詩,爲『晝公詩式』五卷。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.指宋代定窯或定窯所產瓷器。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明曹昭等『新增格古要論·古窯器論·古定窯』:“宋宣和、政和間窯最好,但難得成隊者。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>有紫定,色紫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>有墨定,黑如漆。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明董其昌『筠軒淸閟錄·論窯器』:“論窯器,必曰柴、汝、官、哥、定。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“定窯”、“定甆”、“定器”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
15.古代諡號用字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『逸周書·諡法』:“大慮靜民曰定,安民大慮曰定,安民法古曰定,純行不二曰定。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『春秋·襄公四年』:“八月辛亥,葬我小君定姒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“定,謚也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
16.副詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>究竟;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
到底。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋劉義慶『世說新語·言語』:“鄧艾口吃,語稱‘艾艾’。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉文王戲之曰:‘卿云艾艾,定是幾艾?’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『梁書·徐勉傳』:“古往今來,豪富繼踵,高門甲第,連闥洞房,宛其死矣,定是誰室?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『第五弟豊獨在江左』詩:“聞汝依山寺,杭州定越州?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋劉辰翁『摸魚兒』詞:“願金印重來,洪都開府,定復幾時到?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
17.助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>猶了。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐王建『長門』詩:“長門閉定不求生,燒却頭花卸却箏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋劉克莊『水龍吟』詞:“把東籬掩定,北窗開了,悠悠酌,頽然睡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元石子章『竹塢聽琴』楔子:“我親筆立定紙文書,分付與你這莊田和那土地。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>我看你爲主不爲奴。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
18.助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>猶得。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋毛滂『滿庭芳·西園月夜賞花』詞:“留花伴月,占定可憐春。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋朱敦儒『淸平樂·木犀』詞:“冷澹仙人偏得道,買定西風一笑。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
19.助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>猶著。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋李之儀『鷓鴣天』詞:“隨定我,小蘭堂。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金董解元『西廂記諸宮調』卷七:“悶抵著牙兒,空守定粧臺,眼也倦開,淚漫漫地盈腮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元楊果『賞花時』套曲:“倚定門兒語笑喧,來往星眸廝顧戀,彼各正當年。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元本高明『琵琶記·伯喈夫妻分別』:“眼巴巴望著關山遠,冷淸淸倚定門兒遍,教我如何消遣?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『三俠五義』第六回:“馬漢同定那人,來至山中,走上大廳,見兩旁柱上綁定二人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『野草·死後』:“‘你!’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>我詫異地看定他的眼睛,說,‘你莫非眞正胡塗了?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 你看我這模樣,還要看什么明板?’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
20.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明代有定定。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見『續通志·氏族四』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
定②[dìnɡㄉㄧㄥˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』丁定切,去徑,端。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.星名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>即營室星。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>也稱室宿。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·鄘風·定之方中』:“定之方中,作於楚宮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛傳:“定,營室也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄箋:“楚宮,謂宗廟也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>定星昏中而正,於是可以營制宮室,胡謂之營室。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.額頭。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·周南·麟之趾』:“麟之定,振振公姓。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛傳:“定,題也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.舊時銀幣鑄成一定形狀,稱爲“定”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦爲貨幣計量單位。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>后通寫作“錠”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『金史·鄯陽傳』:“賞銀一定。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明陶宗儀『輟耕錄·賢母辭拾遺鈔』:“<村人>拾得至元鈔十五定。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸唐甄『潛書·更幣』:“銀者,易聚之物也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
范爲圜定,旋絲白燦,人所貪愛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●定】