三才 發表於 2013-4-27 07:12:59

【漢語大詞典●宗公】

本帖最後由 三才 於 2013-4-27 22:56 編輯 <br /><br /><P align=center><B><FONT size=5>【<FONT color=red>漢語大詞典●宗公</FONT>】</FONT>
<P><BR>先公。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·大雅·思齊』:“惠於宗公,神罔時怨,神罔時恫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛傳:“宗公,宗神也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“宗公,是宗廟先公。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>馬瑞辰通釋:“宗公即先公也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>言其久則曰古公,言其尊則曰宗公。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李舒『唐德明興聖廟樂章·德明酌獻』:“淸廟奕奕,和樂雍雍。</STRONG><STRONG>器尊犧象,禮屬宗公。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>一說爲大臣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·晉語四』:“&lt;文王&gt;億寧百神,而柔和萬民,故『詩』云‘惠於宗公,神罔時恫’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>韋昭注:“宗公,大臣也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>按,『詩·大雅·思齊』鄭箋亦謂宗公爲大臣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG></STRONG></P></B>
頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●宗公】