楊籍富 發表於 2013-4-21 20:16:43

【漢語大詞典●宇】

<P align=center>【漢語大詞典●宇】<p><br>
①[yǔㄩˇ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』王矩切,上麌,云。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“穻”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.屋簷。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·豳風·七月』:“七月在野,八月在宇,九月在戶,十月蟋蟀入我牀下。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陸德明釋文:“屋四垂爲宇。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『韓詩』云:宇,屋霤也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·繫辭下』:“上古穴居而野處,後世聖人易之以宮室,上棟下宇,以待風雨。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉左思『詠史』詩之五:“列宅紫宮裏,飛宇若雲浮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐張鷟『遊仙窟』:“梅梁桂棟,疑飲澗之長虹;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
反宇雕甍,若排天之矯鳳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.引申爲覆蓋物的邊緣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·考工記·輪人』:“<車蓋>上欲尊而宇欲卑。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>上尊而宇卑,則吐水疾而霤遠。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.房屋;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
住所。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·魯頌·閟宮』:“大啟爾宇,爲周室輔。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛傳:“宇,居也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『楚辭·招魂』:“高堂邃宇,檻層軒些。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王逸注:“宇,屋也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『唐故江南西道觀察使太原王公神道碑銘』:“禁浮屠誑誘,壞其舍,以葺公宇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『雲笈七籤』卷五:“廬山諸徒共見先生,霓旌靄然,還止歸宇,斯須不知所在,相與驚而異之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.上下四方,天地之間。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·庚桑楚』:“有實而無乎處者,宇也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>成玄英疏:“宇者,四方上下也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸黃宗羲『寒村詩稿序』:“上天下地曰宇,古往今來曰宙。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛澤東『和郭沫若同志』:“金猴奮起千鈞棒,玉宇澄淸萬里埃。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.國土,疆域;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
天下。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·昭公四年』:“或多難以固其國,啟其疆土;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
或無難以喪其國,失其守宇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢班固『封燕然山銘』:“將上以攄高文之宿憤,光祖宗之玄靈,下以安固後嗣,恢拓境宇,振大漢之天聲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『晉書·樂志下』:“鯨鯢既平,功冠帝宇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.原野。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.擴大。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·非十二子』:“矞宇嵬瑣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊倞注:“宇,大也,放蕩恢大也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王先謙集解引郝懿行曰:“宇,張大也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.覆蔽,庇蔭。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“德宇”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
.胸襟;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
氣度。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·庚桑楚』:“宇泰定者,發乎天光。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陸德明釋文:“王(王叔之)云:宇,器宇也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>謂器宇閒泰則靜定也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋宋祁『宋景文筆記·考古』:“曹操忌孔融、崔琰,殺之,操之宇爲弗裕矣;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
孫權引殺融爲比,而斥虞翻,誅張溫,權之量又下矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明有宇燦。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見『萬姓統譜·麌韻』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●宇】