楊籍富 發表於 2013-4-21 16:40:27

【漢語大詞典●宂】

<P align=center>【漢語大詞典●宂】<p><br>
①[rǒnɡㄖㄨㄥˇ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』而隴切,上腫,日。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“冗”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.閑散。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢荀悅『申鑑·時事』:“祿依食,食依民,參相澹,必也正貪祿,省閑冗,與時消息。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『進學解』:“三年博士,冗不見治。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>命與仇謀,取敗幾時。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.多余。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『論冗官劄子』:“近日言者以吏部員多闕少,欲淸入仕之源,救官冗之弊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.繁雜。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『金史·胥鼎傳』:“天下之大,萬機之衆,錢穀之冗,非九重所能兼。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.忙。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.駑下;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
庸劣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢蔡邕『太尉楊秉碑』:“遂陟三司,沙汰虛宂,料簡貞實。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋書·周郞傳』:“吾雖疲冗,亦嘗聽君子之餘論,豈敢忘之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.離散。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·光武帝紀上』:“更始破敗,棄城逃走,妻子裸袒,流宂道路。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●宂】