豐碩 發表於 2013-3-17 21:43:22

【漢語大詞典●康】

<P align=center>【漢語大詞典●康】<p><br>
①[kānɡㄎㄤ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』苦岡切,平唐,溪。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“杭”的被通假字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.安樂;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
安寧。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·大雅·民勞』:“民亦勞止,汔可小康。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄箋:“康……安也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢張衡『東京賦』:“君臣歡康,具醉熏熏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『陳書·世祖紀』:“今元惡克殄,八表已康,兵戈靜戢,息肩方在。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.豊足;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
豊富。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·周頌·臣工』:“明昭上帝,迄用康年。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>高亨注:“康年,即豊年。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·陳蕃傳』:“故緯象失度,陰陽謬序,稼用不成,民用不康。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.褒揚;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
贊美。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·祭統』:“康周公,故以賜魯也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“康,猶褒大也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北周庾信『賀新樂表』:“感天地而通神明,康帝德而光元象。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.空虛。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“康瓠”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.治理。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢蔡邕『獨斷』:“安樂治民曰康。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周書·薛端傳』:“設官分職,本康時務,苟非其人,不如曠職。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐柳宗元『唐故衡州刺史東平呂君誄』:“惟其能,可用康天下;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
惟其才,可用經百世。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.四通八達的大路。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『爾雅·釋宮』:“五達謂之康。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“康莊”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.除,除去。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『陳書·世祖紀』:“朕哀矜黔庶,念康弊俗,思俾阻饑,方存富教。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.康健。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『玉台新詠·古詩爲焦仲卿妻作』:“命如南山石,四體康且直。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐白行簡『李娃傳』:“異時,娃謂生曰:‘體已康矣,志已壯矣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淵思寂慮,默想曩昔之藝業,可溫習乎?’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.同“糠”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『墨子·備城門』:“灰、康、粃、杯、馬矢,皆謹收藏之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>畢沅校注:“『說文』云:‘穅,穀皮也……康,或省字。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.荒歉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『穀梁傳·襄公二十四年』:“四穀不升謂之康。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淮南子·天文訓』:“故三歲而一飢,六歲而一衰,十二歲一康。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.通“庚”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>賡續,繼續。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·周頌·天作』:“彼作矣,文王康之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陳子展直解:“古文康、庚字形相似,音相近,故得通叚也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.通“荒”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>迷亂,耽樂無度。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“康回”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.通“荒”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>大。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“康爵”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁有康絢。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見『梁書』本傳。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
康②[kànɡㄎㄤˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』口浪切,去宕,溪。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
通“亢”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
舉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·明堂位』:“崇坫康圭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“康讀爲亢龍之亢。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>又爲高坫,亢所受圭奠於上焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“亢,舉也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●康】