豐碩 發表於 2013-3-17 21:35:42

【漢語大詞典●庳】

<P align=center>【漢語大詞典●庳】<p><br>
①[bìㄅㄧˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』便俾切,上紙,幷。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』必移切,平支,幫。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.兩旁高而中間低的屋舍。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『說文·廣部』:“庳,中伏舍。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>段玉裁注:“謂高其兩旁而中低伏之舍也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.引申爲低矮;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
短。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·襄公三十一年』:“僑聞文公之爲盟主也,宮室卑庳,無觀臺榭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·召類』:“西家高,吾宮庳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊樹達『積微居讀書記·讀〈呂氏春秋〉劄記·召類篇』:“呂文‘庳’字正是‘屋卑’之義。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·地官·大司徒』:“其民豊肉而庳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“庳,猶短也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋范成大『吳船錄』卷上:“城累大石爲之,以備漲湍,雖庳而堅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.低窪。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·周語下』:“陂塘汙庳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢揚雄『太玄·增』:“澤庳其容,衆潤攸同。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>范望注:“若澤之庳,衆水之所湊也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.低下。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋司馬光『〈迂書〉序』:“古之人惟其道閎大而不能狹也,其志邃奧而不能邇也,其言崇高而不能庳也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸龔自珍『阮尙書年譜第一敘』:“德褊者所積薄,位庳者所覆狹。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
庳②[bìㄅㄧˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』毗至切,去至,幷。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
古國名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·萬章上』:“象至不仁,封之有庳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『集韻·去至』:“庳,有庳,國名,象所封,或作卑,通作鼻。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
庳③[píㄆㄧˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』頻彌切,平支,幷。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.雌鵪鶉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『爾雅·釋鳥』:“鷯鶉,其雄鶛,其牝庳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.通“毗”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>輔助。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·宥坐』:“『詩』曰:‘……天子是庳,卑民不迷。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊倞注:“庳,讀爲‘毗’,輔也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●庳】