豐碩 發表於 2013-3-17 19:20:55

【漢語大詞典●庇】

<P align=center>【漢語大詞典●庇】<p><br>
①[bìㄅㄧˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』必至切,去至,幫。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“芘”的被通假字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.遮蔽;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
覆蓋。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·文公七年』:“葛藟猶能庇其本根。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『茅屋爲秋風所破歌』:“安得廣廈千萬間,大庇天下寒士俱歡顔。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明劉基『郁離子·枸櫞』:“吾無廬,而託是以庇身也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.謂蔽於某物之下。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『墨子·公輸』:“天雨,庇其閭中。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『齊民要術·檳榔』引晉兪益期『與韓康伯箋』:“步其林則寥朗,庇其蔭則蕭條,信可以長吟,可以遠想矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.保護;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
保佑。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋書·武帝紀下』:“其名賢先哲,見優前代,或立德著節,或寧亂庇民,墳塋未遠,幷宜灑掃。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儒林外史』第十回:“蘧公孫答道:‘托庇粗安。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.憑依;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
寄托。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·僖公二十五年』:“信,國之寶也,民之所庇也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁任昉『到大司馬記室箋』:“含生之倫,庇身有地。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋曾鞏『寄鄆州邵資政』詩:“器小難周物,官微幸庇身。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.通“裨”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>補。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·魯語下』:“周恭王能庇昭穆之闕而爲‘恭’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>兪樾『群經平議·春秋外傳國語一』:“庇當讀爲‘裨’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●庇】