豐碩 發表於 2013-3-17 16:46:10

【漢語大詞典●舛】

<P align=center>【漢語大詞典●舛】<p><br>
①[chuǎnㄔㄨㄢˇ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』昌兗切,上獮,昌。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“僢”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.相違背。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“舛馳”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.差異,不同。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·敘傳上』:“三仁殊而一致兮,夷惠舛而齊聲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“志執乖舛,俱有令名。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.不順。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁沈約『爲南郡王舍身疏』:“霜暑或愆,風露時舛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐王勃『秋日登洪府滕王閣餞別序』:“時運不齊,命途多舛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐駱賓王『疇昔篇』:“判將運命賦窮通,從來奇舛任西東。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.交互;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
交錯。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢馬融『廣成頌』:“騒擾聿皇,往來交舛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉郭璞『山海經圖贊·焦僥』:“群籟舛吹,氣有萬殊。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>大人三丈,焦僥尺餘。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.錯亂;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
差錯。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·隱逸傳·陸龜蒙』:“借人書,篇帙壞舛,必爲輯褫刊正。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·儒學傳中·馬懷素』:“是時,文籍盈漫,皆炱朽蟫斷,籤幐紛舛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋史·張舉傳』:“舉閉戶讀書四十年,手校數萬卷,無一字舛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●舛】