豐碩 發表於 2013-3-17 15:24:29

【漢語大詞典●夕陽】

<P align=center>【漢語大詞典●夕陽】<p><br>
1.指山的西面。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·大雅·公劉』:“度其夕陽,豳居允荒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛傳:“山西曰夕陽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『釋名·釋山』:“山東曰朝陽,山西曰夕陽,隨日所照而名之也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.傍晩的太陽。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉庾闡『狹室賦』:“南羲熾暑,夕陽傍照。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋歐陽修『醉翁亭記』:“已而夕陽在山,人影散亂,太守歸而賓客從也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『三俠五義』第二回:“正遇著深秋景況,夕陽在山之時。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>冰心『寄小讀者』二二:“每天黃昏獨自走到山頂看日落,看夕陽自戚叩落亞的最高峰尖下墜,其紅如火!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.比喩晩年。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉劉琨『重贈盧諶』詩:“功業未及建,夕陽忽西流。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李周翰注:“夕陽,謂晩景,喩己之老也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『上白帝城』詩:“老去聞悲角,人扶報夕陽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐白居易『秦中吟』:“朝露貪名利,夕陽憂子孫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●夕陽】