【漢語大詞典●鬱悠】
<P align=center>【漢語大詞典●鬱悠】<p><br>憂思貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『方言』第一:“鬱悠,思也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>晉、宋、衛、魯之間謂之鬱悠。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>郭璞注:“鬱悠,猶鬱陶也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐皮日休『正俗』詩:“乃指天而鬱悠兮,將天奪乎國之祜。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]