【漢語大詞典●衡漢】
<P align=center>【漢語大詞典●衡漢】<p><br>1.北斗和天河。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『文選·鮑照<翫月城西門廨中>詩』:“夜移衡漢落,徘徊帷戶中。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>李周翰注:“衡,北斗也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>漢,天河也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.泛指天宇、天上。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>比喩京都或宮苑。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『宋書·禮志三』:“聖上韞籙蕃河,竚翔衡漢,金波掩照,華耀停明。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐沈佺期『安樂公主移入新宅』詩:“初聞衡漢來,移住斗城隈。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐蘇頲『夜宴安樂公主新宅』詩:“天上初移衡漢匹,可憐歌舞夜相從。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]