豐碩 發表於 2013-3-14 04:50:41

【漢語大詞典●衡】

<P align=center>【漢語大詞典●衡】<p><br>
①[hénɡㄏㄥˊ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』戶庚切,平庚,匣。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.綁在牛角上以防觸人的橫木。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>一說穿於牛鼻的橫木。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·魯頌·閟宮』:“秋而載嘗,夏而楅衡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>毛傳:“楅衡,設牛角以楅之也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·地官·封人』:“凡祭祀飾其牛牲,設其楅衡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“鄭司農云:‘楅衡所以楅持牛也。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>……杜子春云:‘楅衡,所以持牛令不得抵觸人。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>玄謂楅設於角,衡設於鼻,如椵狀也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>賈公彦疏:“恐抵觸人,故須設楅於角。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>牽時須易制,故設衡於鼻。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫詒讓正義:“後鄭以衡別爲一物,與楅所設異處,然此義經典未見。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“楅衡”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.車轅前端的橫木。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢焦贛『易林·歸妹之益』:“三驪負衡,南取芷香,秋蘭芬馥,盈滿神匱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明宋應星『天工開物·舟車』:“凡大車,脫時則諸物星散收藏;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
駕則先上兩軸,然後以次間架,凡軾、衡、軫、軛,皆從軸上受基也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.架在屋梁或門窗上面的橫木。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>即桁條或檁子。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·王延壽〈魯靈光殿賦〉』:“朱鳥舒翼以峙衡,騰虵蟉虯而遶榱。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李善注:“衡,四阿之長衡也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈孟郊『城南聯句』:“紅皺曬簷瓦,黃團繫門衡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.葬具,特指置放明器的木桁。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·雜記上』:“醴者,稱醴也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>甕甒筲衡,實見間,而后折入。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“此謂葬時藏物也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>衡當爲桁,所以庪甕甒之屬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“衡者,以大木爲桁,置於地,所以庪舉於甕甒之屬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.橫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>與“縱”相對。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·檀弓上』:“古者冠縮縫,今也衡縫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古『匡謬正俗』:“『禮』云:‘古之冠縮縫,今也衡縫。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>衡即橫也,不勞借音。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王安石『進字說表』:“衡邪曲直,耦重交折,反缺倒仄,自然之形也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸魏源『聖武記』卷八:“臺灣亘閩海中,袤二千八百里,衡五百里。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.橫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>橫亘;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
橫貫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『大戴禮記·曾子制言中』:“天下無道,循道而行,衡塗而僨。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏酈道元『水經注·穀水』:“造築此堨,更開溝渠,此水衡渠,上其水助其堅也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.指橫拿著。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·晉語三』:“穆公衡雕戈出見使者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.橫。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>橫逆;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
違逆。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢袁康『越絕書·越絕計倪內經』:“是故聖人能明其刑而處其鄕,從其德而避其衡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“橫命”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
.戰國時連橫之策的省稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·蘇秦列傳』:“故從合則楚王,衡成則秦帝。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>今釋霸王之業,而有事人之名,臣竊爲大王不取也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢揚雄『劇秦美新』:“至政破縱擅衡,幷吞六國,遂稱乎始皇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金元好問『天門引』:“秦王深居不得近,從破衡成欲誰信。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.秤杆;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
秤。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·周語下』:“先王之制鍾也,大不出鈞,重不過石,律度量衡於是乎生。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>韋昭注:“衡,稱上衡。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>衡有斤兩之數。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·王霸』:“國無禮則不正。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>禮之所以正國也,猶衡之於輕重也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.指稱重量。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉陸機『演連珠』之二:“是以物勝權而衡殆,形過鏡則照窮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“衡器”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.平。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·曲禮下』:“大夫衡視。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“衡,平也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>平視,謂視面也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.衡量;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
比較。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸顧炎武『郡縣論七』:“今則一切歸於其縣,量其衝僻,衡其繁簡,使一縣之用,常寬然有餘。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸費錫璜『友鷗堂集序』:“當時京師名流,談經濟、稽典故、論理學、衡文章者,必期會於梅花堂。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>引申爲抗衡;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
對抗。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸李漁『憐香伴·女校』:“這等巧思誰人想得到,斷然第一無疑了,誰能幷定巍然特等,豈區區閨中三友敢相衡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.引申爲抗衡;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
對抗。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
15.猶勝。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『三國志·吳志·孫策傳』:“舉江東之衆,決機於兩陳之間,與天下爭衡,卿不如我。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
16.准則;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
標准。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·王制』:“公平者,職之衡也,中和者,聽之繩也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸薛福成『籌洋芻議』:“西洋各國稅額,大較以値百取二十取四十爲衡,又多則有値百取六十者,有値百取百者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『老殘遊記·自敘』:“然則哭泣也者,固人之所以成始成終也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>其間人品之高下,以其哭泣之多寡爲衡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱自淸『中國歌謠·歌謠的分類』:“古來徒歌、樂歌之別,近世小曲、自來腔之別,均以音樂爲衡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
17.古代鍾頂的平處。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·考工記·鳧氏』:“鳧氏爲鍾……舞上謂之甬,甬上謂之衡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸黃生『義府·甬』:“甬謂鐘至肩處,有級而稍高也……衡謂鐘上平處也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
18.古官名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>掌保護巡守山林。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·齊語』:“山立三衡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>韋昭注:“『周禮』有山虞林衡之官。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“衡牧”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
19.古官名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>掌稅收。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·巨乘馬』:“穀失於時,君之衡籍而無止。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>馬非百新詮引龐樹典云:“衡,稅官也……與舟鮫、虞候、祈望,同爲官守之名。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
20.眉毛。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦稱眉毛以上或眉目之間的部位。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·考工記·梓人』:“凡試梓飲器,鄕衡而實不盡,梓師罪之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“先鄭云:‘衡謂麋衡也’者,麋,即眉也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·王莽傳上』:“當此之時,公運獨見之明,奮亡前之威,盱衡厲色,振揚武怒,乘其未堅,厭其未發,震起機動,敵人摧折。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注引孟康曰:“眉上曰衡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·蔡邕傳』:“於是公子仰首降階,忸怩而避,胡老乃揚衡含笑,援琴而歌。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李賢注:“衡,眉目之間也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“盱衡”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
21.北斗七星的第五星。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·天官書』“北斗七星”司馬貞索隱引『春秋運斗樞』云:“斗,第一天樞,第二旋,第三璣,第四權,第五衡,第六開陽,第七搖光。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·天文志』:“衡殷南斗。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注引晉灼曰:“衡,斗之中央;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
殷,中也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·張衡〈東京賦〉』:“攝提運衡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>薛綜注:“衡,玉衡,北斗中星,主迴轉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
22.喩指權力中樞;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
權柄。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏曹冏『六代論』:“至於桓靈,奄豎執衡,朝無死難之臣,外無同憂之國,君孤立於上,臣弄權於下。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『舊唐書·劉崇望傳』:“時溥與朱全忠爭衡,全忠謀兼徐泗,上表請以重臣鎮徐,乃以崇望守本官,充武寧軍節度使。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
23.古代天文儀器的部件,形如橫管,用以觀測日月星辰。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·舜典』:“在璿璣玉衡,以齊七政。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“璣爲轉運,衡爲橫簫,運璣使動於下,以衡望之,是王者正天文之器,漢世以來,謂之渾天儀者是也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋史·天文志一』:“渾儀之制……置望筩橫簫於遊儀中,以窺七曜之行,而知其躔離之次者,此謂衡也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
24.古代用以使冠冕固著於發上的簪。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·天官·追師』:“掌王后之首服,爲副編次追衡笄。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“衡,維持冠者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·桓公二年』:“袞、冕、黻、珽、帶、裳、幅、舄、衡、紞、紘、綖,昭其度也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
25.古代樓殿邊上的欄杆。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·袁盎晁錯列傳』:“臣聞千金之子坐不垂堂,百金之子不騎衡,聖主不乘危而徼幸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>裴駰集解引如淳曰:“衡,樓殿邊欄楯也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐劉禹錫『觀市』:“是日倚衡而閱之,感其盈虛之相尋也速,故著於篇云。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
26.衡山。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·禹貢』:“荊及衡陽惟荊州。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔傳:“北據荊山,南及衡山之陽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『送廖道士序』:“南方之山,巍然高而大者以百數,獨衡爲宗。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
27.衡水。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋劉義恭『豔歌行』:“求思望襄澨,歎息對衡渚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋賀鑄『靑玉案』詞:“碧雲冉冉衡臯暮,綵筆空題斷腸句。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
28.即荇。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>水草名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
29.同“蘅”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>香草名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『楚辭·九歌·山鬼』:“被石蘭兮帶杜衡,折芳馨兮遺所思。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·宋玉〈風賦〉』:“獵蕙草,離秦衡。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李善注:“衡,杜衡也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『廣雅·釋草』“楚蘅,杜蘅也”淸王念孫疏證:“『爾雅』:‘杜,土鹵。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭注云:‘杜衡也,似葵而香。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>衡,與蘅同。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
30.通“珩”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>佩玉上部的橫杠,用以系璜和沖牙。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·輕重乙』:“寡人之國,五分而不能操其二,是有萬乘之號而無千乘之用也,以是與天子提衡爭秩於諸侯,爲之有道乎?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>馬非百新詮:“‘衡’亦有作‘珩’者……張之象釋之云:‘提,舉也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>珩,佩玉也,所以飾行止也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>行止之飾相同,故可以互相平行。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『大戴禮記·保傅』:“下車以珮玉爲度,上有雙衡,下有雙璜、衝牙,玭珠以納其間,琚瑀以雜之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
31.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢有衡胡。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見『漢書·儒林傳』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●衡】