【漢語大詞典●復歸】
<P align=center>【漢語大詞典●復歸】<p><br>1.謂去國者歸國復位。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『左傳·成公十八年』:“凡去其國,國逆而立之曰入,復其位曰復歸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“本無位曰入,本有位曰復歸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『書·太甲序』:“太甲既立,不明。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>伊尹放諸桐,三年,復歸於亳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.回復;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
返回。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『老子』:“繩繩不可名,復歸於無物,是謂無狀之狀,無物之象。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>魯迅『華蓋集續編·馬上支日記』:“是都介涅夫給創立出來的名目,指不信神,不信宗教,否定一切傳統和權威,要復歸那出於自由意志的生活的人物而言。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]