【漢語大詞典●復生】
<P align=center>【漢語大詞典●復生】<p><br>1.復活;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
再生。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『孫子·火攻』:“亡國不可以復存,死者不可以復生。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐牛僧孺『玄怪錄·齊推女』:“且無涕泣,幸可復生。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『醒世恒言·灌園叟晩遇仙女』:“花一離枝,再不能上枝;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
枝一去幹,再不能附幹,如人死不可復生。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>杜鵬程『在和平的日子里』第三章:“有戰士爲永不復生的戰友流的眼淚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
2.謂恢復生者的吉常之禮。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『禮記·三年問』:“三年之喪,二十五月而畢,哀痛未盡,思慕未忘;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
然而服以是斷之者,豈不送死有已,復生有節也哉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>鄭玄注:“復生,除喪反生者之事也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
3.再次產生。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『史記·律書』:“氣始於冬至,周而復生。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]