豐碩 發表於 2013-3-13 23:50:25

【漢語大詞典●御】

<P align=center>【漢語大詞典●御】<p><br>
①[yùㄩˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』牛倨切,去御,疑。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.駕馭車馬。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>周時爲六藝之一。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·鄭風·大叔於田』:“叔善射忌,又良御忌。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·地官·大司徒』:“三曰六藝:‘禮、樂、射、御、書、數。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>按,『保氏』作“馭”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·荀彘傳』:“荀彘、太原廣武人,以御見,侍中,用校尉數從大將軍。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“以善御得見,因爲侍中也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>御謂御車也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『集韻·去御』:“『說文』:‘使馬也。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>徐鍇曰:‘卸解車馬也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>或彳,或卸,皆御者之職。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>古作馭。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸黃軒祖『遊梁瑣記·記淮寧二巨逆案』:“父推小車爲業,伺小三如奴,仰其鼻息……小三赴鄕催科,父御以往。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>歸至中途,父腹饑乏力,車不行。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.泛指駕馭一切運行或飛行之物。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·逍遙遊』:“夫列子御風而行,泠然善也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏曹植『洛神賦』:“御輕舟而上遡,浮長川而忘反。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明陳所聞『駐馬聽·雪霽登茅峰』曲:“人御剛風,妙香不斷太元宮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.馭手;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
駕馭車馬的人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·甘誓』:“左不攻於左,汝不恭命。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>右不攻於右,汝不恭命。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>御非其馬之正,汝不恭命。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“左、右與御三者有失,言皆不奉我命。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>周秉鈞解:“御,駕馬者。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金履祥曰:‘左主射,右主擊刺,御主馬,各守其職。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·宣公二年』:“將戰,華元殺羊食士,其御羊斟不與。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『劉生』詩:“車輕御良馬力優,咄哉識路行勿休。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.統治;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
治理。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·大禹謨』:“臨下以簡,御衆以寬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢賈誼『過秦論上』:“振長策而御宇內,吞二周而亡諸侯。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋司馬光『交趾獻奇獸賦』:“皇家御天下三十有六載,化洽於人,德通於神。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.指帝王之在位。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『北齊書·後主紀論』:“武平在御,彌見淪胥,罕接朝士,不親政事,一日萬機,委諸凶族。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.控制;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
約束以爲用。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孫子·謀攻』:“將能而君不御者勝。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋陳亮『酌古論·李愬』:“夫將者,天下之所難御者也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸紀昀『閱微草堂筆記·槐西雜志二』:“聞其生時御下酷嚴。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.統率;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
率領。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『舊唐書·鄭畋傳』:“皇帝親御六師,即離三蜀,霜戈萬隊,鐵馬千群。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明何景明『任將篇』:“故以一御衆,則衆志定。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若『斷斷集·旋轉乾坤論』:“因爲大猩猩社會正是以一雄而御群雌,雌者是只伏在巢穴里‘發展母性的偉大功能’的。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.使用;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
應用。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·禮論』:“文飾麤惡,聲樂哭泣,恬愉憂戚,是反也,然而禮兼而用之,時舉而代御。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊倞注:“御,進用也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王念孫『讀書雜志·荀子六』:“時者,更也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>謂文飾與麤惡,聲樂與哭泣,恬愉與憂戚,皆更舉而代御也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『陳書·皇后傳·高宗柳皇后』:“每尙方供奉之物,其上者皆推於貴妃,而己御其次焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王安石『與微之同賦梅花得香字』詩之二:“不御鉛華知國色,只裁雲縷想仙裝。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明張居正『請用翰林官更番侍直疏』:“臣等伏覩皇上,近日以來,留神翰墨,一切嬉遊無益之事,悉屛去不御。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸唐甄『潛書·卿牧』:“三代尊卣不御,汝定陶器不御。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.進食;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
食用。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·吉日』:“發彼小豝,殪此大兕,以御賓客。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“御者,給與充用之辭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉袁宏『後漢紀·桓帝紀下』:“閎玄靜履眞,不慕榮宦,身安茅茨,妻子御糟糠。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐王維『春中田園作』詩:“臨觴忽不御,惆悵遠行客。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋辛棄疾『水龍吟』詞:“覺來幽恨,停觴不御,欲歌還止。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸薛福成『庸盦筆記·幽怪一·漢宮老婢』:“后誓不再御醫藥,臥病一年,幾致不起。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
10.穿戴;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
佩帶。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·大略』:“天子御珽,諸侯御荼,大夫服笏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉潘嶽『秋興賦』:“藉莞蒻,御袷衣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蔡絛『鐵圍山叢談』卷六:“太宗時,得巧匠,因親督視於紫雲樓下造金帶,得三十條。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>匠者爲之神耗而死。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>於是獨以一賜曹武穆彬,其一太宗自御。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『剪燈新話·滕穆醉遊聚景園記』:“及山寺鐘鳴,水村雞唱,急起與生爲別,解所御玉指環繫於生之衣帶。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郭沫若『海濤集·離滬之前』:“昨天天氣眞好,全如初夏一般,在室中未燒火盆,只御夾衣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
11.與女子交合。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·天官·女御』:“女御,掌御敘於王之燕寢。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>按,御,謂侍寢。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·月令』:“乃禮天子所御。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“天子所御謂今有娠者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“乃禮接天子所御幸有娠之人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢劉向『新序·雜事二』:“罷去後宮不御者,出以妻鰥夫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸周亮工『書影』卷二:“雜志中載,常開平每出師,夜必御一婦人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
12.宮中女官;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
侍從;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
近臣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·周語上』:“王御不參一族。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>韋昭注:“御,婦官也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·吳語』:“一介嫡男,奉槃匜以隨諸御。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>韋昭注:“御,近臣宦豎之屬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『北史·后妃傳上·魏宣武靈皇后胡氏』:“文宣後庭雖有夫人、嬪、御之稱,然未具員數。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋樂史『楊太眞外傳』卷下:“至德中,復幸華淸宮,從官嬪御,多非舊人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淸史稿·禮志八』:“媵布壻席東旁,御布婦席西旁。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
13.泛指婢妾。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『扶風郡夫人墓志銘』:“夫人適年若干,入門而媼御皆喜,既饋而公姑交賀。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
14.陪侍。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·五子之歌』:“厥弟五人,御其母以從。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔傳:“御,侍也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·王莽傳下』:“莽親之南郊,鑄作威斗……既成,令司命負之,莽出在前,入在御旁。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王念孫『讀書雜志·漢書十五』:“此本作‘莽出則在前,入則御旁’,御,侍也,言出則在前,入則侍側也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
15.近旁;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
旁邊。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·鄭風·女曰雞鳴』:“琴瑟在御,莫不靜好。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“於飲酒之時,琴瑟之樂,在於侍御。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>余冠英注:“御,侍也,在御猶言在側也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
16.指皇帝臨幸至某處。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·王商傳』:“天子親御前殿,召公卿議。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『論佛骨表』:“今聞陛下令群僧迎佛骨於鳳翔,御樓以觀,舁入大內。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
17.對帝王所作所爲及所用物的敬稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝陳徐陵『“丹陽上庸路碑”』:“御紙風飛,天章海溢。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“御旨”、“御覽”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
18.彈奏;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
吹奏。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『楚辭·遠遊』:“張『咸池』奏『承雲』兮,二女御『九韶』歌。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『鄆州谿堂詩』:“公在谿堂,公御琴瑟。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李德裕『次柳氏舊聞』:“上欲遷幸,復登樓置酒,四顧淒愴,乃命奏玉環。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>玉環者,睿宗所御琵琶也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋樂史『楊太眞外傳』卷下:“歌『涼州』之詞,貴妃所制也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>上親御玉笛,爲之倚曲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
19.謂進呈御覽。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『後漢書·王綱傳』:“書御,京師震悚。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁劉勰『文心雕龍·詮賦』:“進御之賦千有餘首,討其源流,信興楚而盛漢矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋葉紹翁『四朝聞見錄·天子獄』:“龍川陳亮,既以書御孝宗,爲大臣所沮,報罷居里。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
20.通“禦”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>制止;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
阻止。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·襄公四年』:“匠慶用蒲圃之檟,季孫不御。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“御,止也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉陸機『五等論』:“世治足以敦風,道衰足以御暴。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
21.通“禦”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>對當;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
相當。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·匈奴列傳』:“是歲,漢兵之出擊匈奴者不得言功多少,功不得御。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>張守節正義:“御,音語,其功不得相御當也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
22.通“禦”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>抵御;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
抵抗。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·五帝本紀』:“乃流四凶族,遷於四裔,以御螭魅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉陸機『辯亡論下』:“彊寇敗績宵遁,喪師太半,分命銳師五千,西御水軍。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐王維『贈吳宮』詩:“長安客舍熱如煮,無箇茗糜難御暑。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
23.姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>春秋時齊有御鞅。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見『史記·齊太公世家』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
24.“禦”的簡化字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
御②[yàㄧㄚˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』魚駕切,去禡,疑。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.迎接。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·召南·鵲巢』:“之子於歸,百兩御之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄箋:“御,迎也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>陸德明釋文:“御,五嫁反。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>本亦作‘訝’,又作‘迓’。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『穀梁傳·成公元年』:“齊使禿者御禿者,使眇者御眇者,使跛者御跛者,使僂者御僂者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>范寧注:“御,音迓,迓迎也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢袁康『越絕書·內傳陳成恒』:“越王聞之,除道郊迎至縣,身御子貢至舍。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.向;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
面向。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·顧命』:“太史秉書,由賓階隮,御王冊命。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“鄭玄云,‘御’猶‘嚮’也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王此時立正賓階上少東,太史東面於殯西南讀策書,以命王嗣位之事。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔雖以‘御’爲‘進’,其意當如鄭言。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸惲敬『顧命辨上』:“曰命作冊度,曰御王冊命,冊命者,冊康王爲天子之命。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>原注:“御,嚮也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王,康王也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>嚮康王宣讀冊命也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.逢迎;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
迎合。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·越語下』:“今吳王淫於樂而忘其百姓……聖人不出,忠臣解骨;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
皆曲相御,莫適相非。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·汲鄭列傳』:“好興事,舞文法,內懷詐以御主心,外挾賊吏以爲威重。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●御】