豐碩 發表於 2013-3-13 23:08:00

【漢語大詞典●從容】

<P align=center>【漢語大詞典●從容】<p><br>
1.舉動。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『禮記·緇衣』:“長民者衣服不貳,從容有常。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“從容有常者,從容,謂舉動有其常度。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『楚辭·九章·懷沙』:“重華不可遌兮,孰知余之從容!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王逸注:“從容,舉動也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·枚乘<七發>』:“衆芳芬鬱,亂於五風,從容猗靡,消息陽陰。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>呂延濟注:“從容,猶舉動也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參閱淸王念孫『廣雅疏證』卷六上。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.悠閑舒緩,不慌不忙。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『書·君陳』:“寬而有制,從容以和。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『莊子·秋水』:“儵魚出遊從容,是魚之樂也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢司馬相如『長門賦』:“下蘭臺而周覽兮,步從容於深宮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏楊衒之『洛陽伽藍記·追光寺』:“略從容閑雅,本自天資。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋歐陽修『歸田錄』卷二:“其弟伺間,從容言之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元黃溍『日損齋筆記·文獻黃公神道碑』:“俯仰從容,不大聲色。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊朔『中國人民的心』:“他的神情很從容,象是睡覺。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.以形容聲響,謂渾厚而舒緩。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸魏源『默觚上·學篇十』:“鍾磬之器愈厚者,則聲愈從容;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
薄者反是。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.盤桓逗留。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『楚辭·九章·悲回風』:“寤從容以周流兮,聊逍遙以自恃。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐白行簡『三夢記』:“夜已久,恐不得從容,即當睽索。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>元孫叔順『粉蝶兒』套曲:“停立在曲檻邊,從容在芳徑裏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸惲敬『舟經丹霞山記』:“舟人放溜恐觸壁,以縴逆挽其舟,逶迤投壁下,故得從容其境。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.斡旋;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
周旋。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·酈食其陸賈等傳贊』:“陸賈位止大夫,致仕諸呂,不受憂責,從容平勃之間,附會將相以彊社稷,身名俱榮,其最優乎!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王讜『唐語林·補遺三』:“<宣宗>每上殿與學士從容,未嘗不論儒學。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋曾鞏『金山寺水陸堂記』:“蓋新(瑞新)者,余嘗與之從容。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>彼其材且辨,有以動人者,故成此不難也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋史·辛仲甫傳』:“時呂蒙正以長厚居相位,王沔任事,仲甫從容其間而已。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.寬緩。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北魏賈思勰『齊民要術·造神麴幷酒等』:“若急須者,麴乾則得。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>從容者,經二十日許,受霜露,彌令酒香。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二刻拍案驚奇』卷四:“只是妻弟已將此一項用去了,須老夫賠償。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>且從容兩日,必當處補。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『兩地書·致許廣平十五』:“還是‘人之患’較爲從容,即使有時逼上午門,也不過費兩三個鍾頭而已。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.謂經濟寬裕。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二刻拍案驚奇』卷二三:“是居鎮江呂城,以耕種爲業。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>家道從容。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『紅樓夢』第六十回:“我添了月錢,家裏又從容些。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.謂順利,順手。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二刻拍案驚奇』卷十五:“江老雖不怎的富,別人看見他生意從容,衣食不缺,便傳說了千金、幾百金家事。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
9.指中藥肉蓯蓉。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐張賁『藥名聯句』:“從容犀局靜,斷續玉琴哀。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明李時珍『本草綱目·草一·肉蓯蓉』<釋名>:“此物補而不峻,故有從容之號。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>從容,和緩之貌。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●從容】