【漢語大詞典●從革】
<P align=center>【漢語大詞典●從革】<p><br>謂依從人的意願而改變(其形狀)。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『書·洪範』:“木曰曲直,金曰從革。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>孔傳:“金可以改更。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>孔穎達疏:“金可以從人改更,言其可爲人用之意也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『漢書·五行志上』:“劉歆以爲金石同類,是爲金不從革,失其性也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『說文·金部』:“金,從革不韋。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>段玉裁注:“從革……謂順人之意以變更成器,雖屢改易而無傷也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>一說爲從順和變革。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>見淸兪樾『群經平議·尙書三』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]