豐碩 發表於 2013-3-13 21:47:19

【漢語大詞典●徘徊】

<P align=center>【漢語大詞典●徘徊】<p><br>
1.往返回旋;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
來回走動。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·禮論』:“今夫大鳥獸則失亡其群匹,越月踰時,則必反鉛;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
過故鄕,則必徘徊焉,鳴號焉,躑躅焉,踟躕焉,然後能去之也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊倞注:“徘徊,回旋飛翔之貌。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋無名氏『異聞總錄』卷一:“<父>即佯爲販鬻者,徘徊道上。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儒林外史』第四七回:“方六老爺行了一回禮,拘束狠了,寬去了紗帽圓領,換了方巾便服,在閣上廊沿間徘徊徘徊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>艾蕪『人生哲學的一課』:“在這條街漫步徘徊,忽然發現了通俗閱報社的招牌,掛在商場的樓上。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.猶彷徨。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>遊移不定貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·高后紀』:“産不知祿已去北軍,入未央宮欲爲亂。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>殿門弗內,徘徊往來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“徘徊猶仿偟,不進之意也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉向秀『思舊賦』:“惟古昔以懷今兮,心徘徊以躊躇。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐柳宗元『南澗中題』詩:“索寞竟何事,徘徊祇自知。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『三閑集·“醉眼”中的朦朧』:“世界上有先例,‘徘徊者變成同意者,反對者變成徘徊者’了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.流連;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
留戀。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·杜欽傳』:“仲山父異姓之臣,無親於宣,就封於齊,猶歎息永懷,宿夜徘徊,不忍遠去,況將軍之於主上,主上之與將軍哉!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏曹植『上責躬詩表』:“是以愚臣徘徊於恩澤,而不敢自棄者也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇舜欽『滄浪亭記』:“予愛而徘徊,遂以錢四萬得之,構亭北碕,號滄浪焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『明史·湘王柏傳』:“遇山水勝境,輒徘徊終日。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>郁達夫『出昱嶺關記』:“西看看夕陽,東望望山影,總立了約有半點鍾之久,還徘徊而不忍去。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.安行貌;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
徐行貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢班固『西都賦』:“大路鳴鑾,容與徘徊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·張衡<南都賦>』:“揔萬乘兮徘徊,按平路兮來歸。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李善注:“徘徊即遲遲也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『毛詩』曰:行道遲遲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>張銑注:“徘徊,安行狀。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋蘇軾『前赤壁賦』:“少焉,月出於東山之上,徘徊於斗牛之閒。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>殷夫『獨立窗頭』:“新月徘徊於絲云之間,遠地的工地機聲隆隆。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.猶回環。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『西京雜記』卷三:“屋皆徘徊連屬,重閣修廊,行之移晷不能徧也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王禹偁『仙娥峰』詩:“窈窕奇峰疊古苔,望秦嶺外勢徘徊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.見“徘徊花”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●徘徊】