豐碩 發表於 2013-3-12 17:34:17

【漢語大詞典●徑庭】

<P align=center>【漢語大詞典●徑庭】<p><br>
亦作“徑廷”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.謂從庭中橫絕而過。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『呂氏春秋·安死』:“孔子徑庭而趨,歷級而上……徑庭歷級,非禮也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>許維遹集釋引陶鴻慶曰:“徑庭者,自兩階下,越中庭而東也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢王充『論衡·薄葬』:“魯人將以璵璠斂,孔子聞之,徑庭麗級而諫。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.引申爲直往貌。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏曹植『驅車篇』:“發舉蹈虛廓,徑庭升窈冥。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.過分,偏激。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『文選·劉孝標<辯命論>』:“如使仁而無擇,奚爲修善立名乎?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 斯徑廷之辭也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>李善注引司馬彪曰:“徑廷,激過之辭。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.引申爲懸殊。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>謂相距甚遠。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸錢謙益『永豊程翁七十壽序』:“繇此觀之,太公之教其子,視萬石君豈不有徑庭哉?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>嚴復『救亡決論』:“自以爲不出戶可以知天下,而天下事與其所謂知者,果相合否?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 不徑庭否?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 不復問也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“逕庭”、“大相逕庭”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●徑庭】