豐碩 發表於 2013-3-12 17:30:01

【漢語大詞典●徑】

<P align=center>【漢語大詞典●徑】<p><br>
①[jìnɡㄐㄧㄥˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』古定切,去徑,見。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“徑”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦作“陘”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.步道;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
小路。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『說文·彳部』:“徑,步道也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>段玉裁注:“此云步道,謂人及牛馬可步行而不容車也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·地官·遂人』:“夫間有遂,遂上有徑。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>鄭玄注:“徑容牛馬。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·高祖本紀』:“行前者還報曰:‘前有大蛇當徑,願還。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『答張徹』詩:“遊寺去陟巘,尋徑返穿汀。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『花月痕』第四二回:“沿山又走有一里多路,向西樹林裏,却有一徑。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.泛指道路。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉陸機『辯亡論下』:“重山積險,陸無長轂之徑。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐柳宗元『江雪』詩:“千山鳥飛絶,萬徑人蹤滅。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸紀昀『閱微草堂筆記·灤陽消夏錄五』:“不至此地數十年,靑山如故,村落已非舊徑矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.比喩能達到某種目的的不正當門路。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『論語·雍也』:“子遊爲武城宰。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>子曰:‘女得人焉耳乎?’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>曰:‘有澹臺滅明者,行不由徑,非公事,未嘗至於偃之室也。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>何晏集解引包咸曰:“言其公且方。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朱熹集注:“不由徑,則動必以正。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.泛指從業行事的途徑。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢桓寬『鹽鐵論·水旱』:“本末異徑,一家數事,而治生之道乃備。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>今縣官鑄農器,使民務本,不營於末,則無飢寒之累,鹽鐵何爲而罷?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸惲敬『讀孟子』一:“眞西山先生因『史記』言孟子受業子思之門人,遂以七篇之言一一比之『中庸』,此宋儒之勤也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>雖然,聖賢之學有所自,則可矣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>若一一比之,不爲後世附託而無實者開一徑歟?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.直徑。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周髀算經』卷上:“四極徑八十一萬里,周二百四十三萬里。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>趙爽注:“三乘徑即周。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『隋書·律曆志上』:“古之九數,圓周率三,圓徑率一,其術疏舛。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北齊顏之推『顏氏家訓·歸心』:“一星之徑,大者百里。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.捷速。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『荀子·修身』:“凡治氣養心之術,莫徑由禮,莫要得師,莫神一好。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>楊倞注:“徑,捷速也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『戰國策·燕策二』:“王若欲攻之,則必舉天下而圖之。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>舉天下而圖之,莫徑於結趙矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明歸有光『忠恕違道不遠』:“何其言之簡而功之徑也!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸王士禛『池北偶談·談異七·賢妾』:“妾於暗中手一杖,開門徑出,以杖擊賊。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.直接;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
一直。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢枚乘『上書諫吳王』:“夫銖銖而稱之,至石必差;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
寸寸而度之,至丈必過。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>石稱丈量,徑而寡失。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝宋劉義慶『世說新語·傷逝』:“<王子猷>便徑入坐靈牀上,取子敬琴彈。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋葉適『校書郞王公夷仲墓志銘』:“守方宴賓,卒不顧,衝幕徑上,雜坐妄語。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二刻拍案驚奇』卷二:“只聽得對過門環璫的一聲,走出一個丫鬟來,徑望店里走進。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『書信集·致許壽裳』:“關於兒童心理學書,內山書店中甚少,只見兩種,似亦非大佳,已囑其徑寄,幷代付書價矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
8.即;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
就。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·滑稽列傳』:“賜酒大王之前,執法在旁,御史在後,髡恐懼俯伏而飲,不過一斗徑醉矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『初刻拍案驚奇』卷四:“凡此之輩,殺之之道非一,重者或徑取其首領及其妻子。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
徑②[jīnɡㄐㄧㄥ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』堅靈切,平靑,見。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“徑”的繁體字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.經過;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
行經。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·秦本紀』:“徑數國千里而襲人,希有得利者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·李懷光傳』:“懷光自以徑千里赴難,爲姦臣拫隔不得朝,頗恚悵,去屯咸陽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋趙彦衛『云麓漫鈔』卷一:“仙人關外分左右二道,自城州徑天水縣出皁郊堡直抵秦州。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸魏源『聖武記』卷一:“虎爾哈部者,居虎爾哈河,出吉林烏拉界,徑寧古塔城北,行七百里,至三姓城入混同江。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.南北爲徑。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“徑輪”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●徑】