豐碩 發表於 2013-3-12 15:04:51

【漢語大詞典●彼】

<P align=center>【漢語大詞典●彼】<p><br>
①[bǐㄅㄧˇ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』甫委切,上紙,幇。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
“頗”的被通假字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.指示代詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>那;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
那個;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
那里。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“此”的對稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·小過』:“公弋取彼在穴。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁劉勰『文心雕龍·風骨』:“蔚彼風力,嚴此骨鯁。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『與孟東野書』:“自彼至此,雖遠,要皆舟行可至。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『二刻拍案驚奇』卷十一:“我知那臨海前官尙未離任,你到彼之期還可從容。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『花邊文學』有『“此生或彼生”』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.指示代詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>那么;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
那樣。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·秦楚之際月表』:“以德若彼,用力如此,蓋一統若斯之難也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.人稱代詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>他。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·襄公二十七年』:“彼,君之讎也,天或者將棄彼矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孟子·滕文公上』:“彼,丈夫也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
我,丈夫也;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
吾何畏彼哉?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝梁劉勰『文心雕龍·章句』:“觀彼制韻,志同枚賈。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『百喩經·認人爲兄喩』:“我以欲得彼之錢財,認之爲兄,實非是兄。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸昭槤『嘯亭雜錄·平定回部本末』:“已而阿敏道復爲彼所害,是其負恩肆逆不可不討。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.指對方。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·莊公十年』:“夫戰,勇氣也。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>一鼓作氣,再而衰,三而竭。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>彼竭我盈,故克之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『孫子·謀攻』:“知彼知己者,百戰不殆。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.語氣助詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『戰國策·趙策三』:“彼吾君者,天子也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>諸祖耿集注引吳昌瑩曰:“彼如夫義。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『墨子·親士』:“故彼人者,寡不死其所長,故曰太盛難守也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.通“匪”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>非。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·采菽』:“彼交匪舒,天子所予。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>王引之『經義述聞·毛詩中』:“彼亦匪也……匪交匪舒者,言來朝之君子不侮慢不怠緩也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『墨子·脩身』:“故彼智無察。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孫詒讓間詁引畢沅曰:“彼當爲非。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.通“被”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>覆蓋。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『隸釋·漢成陽靈台碑』:“深惟大漢隆盛,德彼四表。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●彼】