豐碩 發表於 2013-3-12 14:46:27

【漢語大詞典●往】

<P align=center>【漢語大詞典●往】<p><br>
①[wǎnɡㄨㄤˇ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『廣韻』於兩切,上養,云。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦作“徃”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>亦作“徍”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>“王”的被通假字。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.去。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·繫辭下』:“寒往則暑來,暑往則寒來,寒暑相推,而歲成焉。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『詩·小雅·采薇』:“昔我往矣,楊柳依依;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
今我來思,雨雪霏霏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐韓愈『感春』詩之一:“東西南北皆欲往,千江隔兮萬山阻。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第三二回:“早晩要去那裏走一遭,不若和你同往如何?”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>魯迅『故事新編·理水』:“下半天又同往山背后釣黃鱔,一直玩到黃昏。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.引申爲逃亡。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·權修』:“無以畜之,則往而不可止也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>尹知章注:“往,謂亡去也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.從前,過去。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·繫辭下』:“夫『易』,彰往而察來,而微顯闡幽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『論語·學而』:“告諸往而知來者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『百喩經·債半錢喩』:“往有商人,貸他半錢,久不得償。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『新唐書·宇文士及傳』:“臣罪當死,但臣往在涿郡,嘗與陛下夜論世事,頃又奉所獻,冀以此贖罪。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸戴名世『〈野香亭詩集〉序』:“往余讀相國之詩,雄健峭削,如長松千尋孤峰萬仞而不可攀躋也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.后,以后。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『易·繫辭下』:“過此以往,未之或知也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>北齊顏之推『顏氏家訓·風操』:“江南風俗,自茲已往,高秩者,通呼爲尊;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
同昭穆者,雖百世猶稱兄弟;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
若對他人稱之,皆云族人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『元史·脫脫傳』:“自今以往,家人有以酒至吾前者,即痛懲之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.死;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
亦指死者。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『左傳·僖公九年』:“送往事居,耦俱無猜,貞也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>杜預注:“往,死者;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
居,生者。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏曹植『贈白馬王彪』詩:“奈何念同生,一往形不歸。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>孤魂翔故域,靈柩寄京師。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南朝齊王儉『褚淵碑文』:“送往事居,忠貞允亮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.送致。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏曹植『與楊德祖書』:“今往僕少小所著辭賦一通相與。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『宋書·蕭思話傳』:“幷往桑弓一張,材理乃快,先所常用。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.見“往往”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
往②[wànɡㄨㄤˋ]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
[『集韻』於放切,去漾,云。]</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
1.歸向。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『穀梁傳·莊公三年』:“其曰王者,民之所歸往也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『史記·孔子世家論』:“雖不能至,然心鄕往之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·刑法志』:“從之成群,是爲君矣;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
歸而往之,是爲王矣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.介詞。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>朝,向。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金董解元『西廂記諸宮調』卷六:“馬兒登程,坐車兒歸舍;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
馬兒往西行,坐車兒往東拽。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『淸平山堂話本·西湖三塔記』:“<奚宣贊>獨自一個拿了弩兒,離家一直徑出錢塘門,過昭慶寺,往水磨頭來。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>沙汀『航線』:“往這邊看過去呀,瞎子!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●往】