豐碩 發表於 2013-3-8 21:57:39

【漢語大詞典●行雲】

<P align=center>【漢語大詞典●行雲】<p><br>
1.流動的云。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏曹植『王仲宣誄』:“哀風興感,行雲徘徊,遊魚失浪,歸鳥忘棲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐盧照隣『長安古意』詩:“片片行雲著蟬鬢,纖纖初月上鴉黃。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『兒女英雄傳』第三四回:“白日裏倒是走走散散,找人談談;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
否則閑中望望行雲,聽聽流水。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>許地山『海世間』:“船離陸地遠了,一切遠山疏樹盡化行云。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.比喩女子頭發。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.用巫山神女之典。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>語本戰國楚宋玉『高唐賦序』:“旦爲朝雲,暮爲行雨。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>謂神女。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『雨不絕』詩:“舞石旅應將乳子,行雲莫自濕仙衣。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>仇兆鼇注引張性曰:“莫自濕,勸神女莫久行雨,而自濕其衣也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋黃庭堅『和邢惇夫秋懷』詩之二:“曩時高唐客,暮雨朝行雲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明王錂『春蕪記·宸遊』:“欲問妾家何處是,行雲行雨在陽臺。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.用巫山神女之典。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>比喩所愛悅的女子。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐李白『久別離』詩:“去年寄書報陽臺,今年寄書重相催。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>東風兮東風,爲我吹行雲,使西來!”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋秦觀『調笑令·鶯鶯』詞:“紅娘深夜行雲送,困嚲釵橫金鳳。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明王驥德『男王后』第四折:“隔斷巫陽小洞天,自難問行雲近遠。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.用巫山神女之典。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>指男女歡會。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋柳永『西施』詞之二:“洞房咫尺,無計枉朝珂。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>有意憐才,每遇行雲處,幸時恁相過。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『醒世恒言·吳衙內隣舟赴約』:“不負襄王夢,行雲在此方。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.用巫山神女之典。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>比喩人行蹤不定。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐戎昱『送零陵妓』詩:“寶鈿香蛾翡翠裙,裝成掩泣欲行雲。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>南唐馮延巳『鵲踏枝』詞:“幾日行雲何處去?</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG> 忘却歸來,不道春將暮。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●行雲】