【漢語大詞典●行疾】
<P align=center>【漢語大詞典●行疾】<p><br>運行迅速;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
行走迅速。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『史記·天官書』:“用兵象太白。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>太白行疾。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>『韓詩外傳』卷四:“晏子聘魯,上堂則趨,授玉則跪……孔子問之。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>晏子對曰:‘夫上堂之禮,君行一,臣行二。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>今君行疾,臣敢不趨乎?’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>唐賈島『送神邈法師』詩:“行疾遙山雨,眠遲後夜風。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG> </P>
<P><STRONG>
頁:
[1]