豐碩 發表於 2013-3-8 11:39:45

【漢語大詞典●行人】

<P align=center>【漢語大詞典●行人】<p><br>
1.出行的人;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
出征的人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·輕重己』:“十日之內,室無處女,路無行人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>唐杜甫『兵車行』:“車轔轔,馬蕭蕭,行人弓箭各在腰。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『兒女英雄傳』第三回:“這一路是賊盜出沒的地方……走著須要小心,大道正路不妨,十里一墩,五里一堡,還有來往的行人。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
2.官名。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>掌管朝覲聘問的官。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·秋官』有行人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>春秋、戰國時各國都有設置。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>漢代大鴻臚屬官有行人,后改稱大行令。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>明代設行人司,復有行人之官,掌傳旨,冊封、撫諭等事。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『周禮·秋官·訝士』:“邦有賓客,則與行人送逆之。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『國語·晉語八』:“秦景公使其弟鍼來求成,叔向命召行人子員。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>行人子朱曰:‘朱也在此。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>韋昭注:“行人,掌賓客之官。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>又主號令之官。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『漢書·食貨志上』:“孟春之月,群居者將散,行人振木鐸徇於路,以采詩。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>顏師古注:“行人,遒人也,主號令之官。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
3.使者的通稱。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『管子·侈靡』:“行人可不有私。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>尹知章注:“行人,使人也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>三國魏劉劭『人物志·流業』:“辯給之材,行人之任也。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『資治通鑑·晉海西公太和四年』:“初,燕人許割虎牢以西賂秦。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>晉兵既退,燕人悔之,謂秦人曰:‘行人失辭。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>有國有家者,分災救患,理之常也。’”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>淸王韜『星軺指掌序』:“行人之設,肇自古昔,然皆王國下逮侯邦;</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
而諸侯亦各相聘問,藉以講信修睦。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
4.小吏差役。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『元典章·刑部五·檢驗』:“檢驗屍傷,已有常式,近年以來,親民之官不以人命爲重,往往推延,致令發變。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>及不親臨監視,轉委公吏行人與復檢官司。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『水滸傳』第三回:“一面教拘集鄭屠家隣佑人等,點了仵作行人,著仰本地坊官人幷坊廂里正,再三檢驗已了。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
5.媒人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>宋王欽臣『甲申雜記』:“<李化先>少好神仙事,父母強令娶婦,遣行人議曹氏之女。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>及禮席之日,曹氏已入門,化先踰垣而走。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>『儒林外史』第二一回:“你我愛親做親,我不爭你的財禮,你也不爭我的裝奩……況且一牆之隔,打開一個門就攙了過來,行人錢都可以省得的。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>參見“行媒”。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
6.指活著的人。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>金元好問『續夷堅志·護蘭童子』:“‘夙緣還却三生債,不道未歸人斷腸。’</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>未歸人,用死者爲歸人,生者爲行人之義。”</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>
7.復姓。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>春秋鄭有行人子羽。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>見『愼子』。</STRONG></P>
<P><STRONG></STRONG>&nbsp;</P>
<P><STRONG>

頁: [1]
查看完整版本: 【漢語大詞典●行人】